تحلیل بینامتنی نقاشی های بهمن محصص از دیدگاه لوران ژنی

براساس نظریه بینامتنیت، هیچ متنی خالص و مستقل نیست، در واقع متن پدیده ای خود بسنده و بسته نیست و هر متنی از دل متون پیشین بوجود می آید و بر متن های پسین تاثیر دارد و براساس بینامتنیت لوران ژنی، بینامتنیت حقیقی عبارت است از استفاده خلاقانه از فرم، مضمون و ساختار آثار پیشین در بطن آثار جدید، درهم تنیدن آنها و به تبع آن، گذر از لایه های سطحی تشابه. بدین ترتیب هدف این پژوهش تحلیل پیش متن های تاثیر گذار بر نقاشی های بهمن محصص نقاش و مجسمه ساز مدرن ایرانی است. روش پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی با رویکرد بینامتنی است.گردآوری مطالب به شیوه کتابخانه ای و اسنادی انجام شد. در این پژوهش 4 نمونه از آثار (نقاشی و مجسمه) هنرمند به صورت تصادفی از نمونه های دردسترس انتخاب شدند. پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات این نتایج به دست آمد: 1 پیش متن های مختلفی در آثار محصص دیده می شوند. این پیش متن ها شامل شعر و ادبیات ایران به ویژه اشعار نیمایوشیج، ادبیات فرانسه و ایتالیا، اساطیر یونانی و آثار نقاشان کلاسیک همچون ژریکو و نقاشان معاصر همچون پیکاسو، مونک و ماگریت می شود. 2 آثار محصص به طور کلی، اگرچه در ظاهر و سطح با متون پبیشین شباهت دارد اما در باطن و معنا و به عبارت دیگر محتوای اثر متفاوت هستند. هنرمند برای بیان محتوای آثار خویش از فرم ها و ترکیب بندی های آشنای نقاشی های پیشین استفاده می کند و از اساطیر الهام می جوید تا با نمایش تنش حضور برانگیخته شده اش، وضعیت بحران زده بشر معاصر را نشان دهد. 3 با توجه به این که نقاشی های محصص به لحاظ فرمی و محتوایی، اشعار نیما را به درون خود منتقل می کنند و به عبارت دیگر در ساختارهای های گوناگون در صورت و مضمون و محتوا دارای ارتباط قوی هستند، بنابراین بینامتنیت بین متن های محصص و پیش متن های نیما یوشیج قوی است.

Keywords:

بینامتنیت , لوران ژنی , نقاشی , مجسمه , بهمن محصص