کاربرد نظریه خود تعیین گری در حوزه سلامت

علیرغم افزایش روزافزون هزینه های بهداشتی دولتی و خصوصی، مشکلات سلامتی مزمن مانند چاقی، دیابت و بیماریهای قلبی-عروقی در تمامی سنین، جنسیتها، گروه های قومی و کشورها افزایش یافته است. عمده این بیماریها با تغییر در سبک زندگی مثل ترک سیگار، رژیم غذایی سالم، ورزش کردن و مصرف داروهای تجویزشده کاهش خواهند یافت. برای بررسی این موضوع، در این پژوهش تعدادی از مقالات مرتبط با نظریه خود تعیین گری در زمینه مراقبتهای بهداشتی و ارتقاء سلامت را موردبررسی و پژوهش قرار دادهایم. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین ارضای نیازهای اساسی روانشناختی و محیط حمایت کننده از خودمختاری و ارتباط آن با سلامت جسمی بیمار است. نتایج تحقیقات وجود رابطه مثبت مابین متغیرهای نظریه خود تعیین گری و سلامت جسمانی افراد را تائید میکند. درواقع خودتنظیمی خودمختارانه، احساس کفایت و شایستگی و محیط حمایت کننده از خودمختاری افراد در شروع و تداوم رفتارهای سلامت مهم و اثرگذارند و تغییر رفتارهای مرتبط با سلامت زمانی موثرتر و ماندگارتر است که انگیزه های بیمار برای تغییر در سبک زندگی خودمختارانه باشد.

Keywords:

نظریه خود تعیین گری , سلامت جسمانی , نیازهای اساسی روانشناختی , محیط حمایت کننده خودمختاری , درونی سازی