بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مغزی با استفاده از جریان مستقیم (TDCS)بر بهبود حافظه فعال در بیماران متعاقب سکته مغزی

زمینه و هدف: سکته مغزی یک اختلال نورولوژیک رایج در بزرگسالی می باشد. این افراد اغلب بهبودی ناقصی را عیلرغم درمانهای فشرده تجربه می کنند. تحریک مستقیم الکتریکی مغز یک تکنیک است که برای تحریک نواحی مختلف مغز در بیماران نورولوژیکی و روانپزشکی به کار می رود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر TDCS در ناحیه پیش پیشانی پشتی جانبی و بررسی تاثیر آن بر میزان بهبودی حافظه فعال در بیماران زبان پریش ناشی از سکته مغزی و دوام اثرات آن بود.روش بررسی : این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی پیش آزمون – پس آزمون و با گروه گواه انجام شد، 30 بیمار زبانپریش متعاقب سکته مغزی انتخاب شدندو به طور تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. هر بیمار 10 جلسه تحریک الکتریکی در پیش آزمون و پس آزمون را به ترتیب در قشر پری فرونتال پشتی جانبی چپ دریافت کرد. تحلیل داده ها در سطح توصیفی)میانگین و انحراف استاندارد(و استنباطی)تجزیه و تحلیل کواریانس( تحلیل شدند.یافتهها : تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادکه تحریک الکتریکی مغز باعث افزایش حافظه فعال در بیماران دارای زبانپریشی متعاقب سکته مغزی شد) P<0/05 نتیجهگیری : با توجه به یافته های این پژوهش و اثربخشی تحریک الکتریکی مغز بر حافظه فعال استفاده از این روش درمانی به متخصصان در این زمینه توصیه میشود.

Keywords:

تحریک جریان الکتریکی مستقیم , سکته مغزی , قشر پری فرونتال پشتی جانبی