تاب آوری اجتماعی و نقش آن در مدیریت پسابحران

شهرها و مناطق شهری با شمار فزاینده ای از مسایلی که مسبب خطرپذیری بلایا هستند روبرو می باشند .می توان بعنوان بخشی از یک آرمان ،راهبردها و سیاست هایی را برای پرداختن به هر یک از این مسایل ایجاد نمود تا شهرها را هر اندازه که باشند و هر هویتی که داشته باشند ،بیشتر تاب آور و قابل زندگی کرد .بسیاری از شهرهای دنیا ،با توجه به نزدیکی به چندین گسل فعال اصلی و فرعی ، با خطر زلزله مواجه است که فعالیت طبیعی این گسلها می تواند زندگی شهروندان را تحت تاثیر قرار دهد . علاوه بر وجود گسلها ،وجود بافتهای فرسوده ،آسیب پذیری لرزه ای زیرساختهای شهری و نیز پایین بودن نسبی سطح آگاهی و توانمندی شهروندان در جهت مقابله با بحران ناشی از وقوع حوادث طبیعی می تواند ساکنین این شهرستان را با مشکلات عدیده ای مواجه کند .از این رو توانمند سازی شهروندان از طریق آگاهی بخشی ، فرهنگ سازی و آموزشهای مهارتی بمنظور کاهش آسیب پذیری در زمان وقوع حوادث طبیعی نظیر زلزله مطرح می گردد .بدین منظور در پژوهش حاظر با هدف ارزیابی اثرات مولفه های اجتماعی تاب آوری بر نحوه مدیریت بحران به بررسی رابطه راهبردهای اطلاع رسانی عمومی از طریق آموزشهای عملی و کاربردی بعنوان راهبردهای عمده و اصلی در توانمند سازی و افزایش تاب آوری و مشارکت در مدیریت بحران پرداخته می شود و با استفاده از پرسشنامه داده های مورد نیاز جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است .

تاب آوری اجتماعی و نقش آن در مدیریت پسابحران Keywords:

تاب آوری اجتماعی , مدیریت شهری , پسابحران