بررسی پارامترهای رویشی باقلا با استفاده از جدایه های ریزوبیومی همزیست، تحت تنش خشکی

تحقیق حاضر با هدف ارزیابی تلقیح دو جدایه از ریزوبیوم های بومی مازندران و گلستان، روی خصوصیات رویشی گیاه باقلا در مرحله گلدهیف تحت تنش های مختلف خشکی، انجام شد. آزمایش در سال 1392 در گلخانه بخش تحقیقات خاک و آب مرکز تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و منابع طبیعی گلستان به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل: تنش خشکی در سه سطح، 0/6FC, 0/9FC و 0/3FC و تیمارهای کودی در 5 سطح، مصرف کود اوره در سطح 87/5 کیلوگرم در هکتار ((N(2)، تیمار شاهد (C)، تیمار تلقیح بذور با جدایه (M(4 از گونه R.leguminosarum و تلقیح بذور باقلا با جدایه (G(24 از گونه R.leguminosarum بود. تنش خشکی به صورت توزین گلدان و در زمان 20 درصد گلدهی صورت گرفت. اثر متقابل بین تنش های خشکی و تیمارهای کودی روی صفات رویشی، ارتفاع، تعداد برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی، تعداد گره، وزن تر و خشک ریشه معنی دار (p<0/05) بود. جدایه های ریزوبیومی (M(4 و (G(24 بیشترین مقاومت را نسبت به تیمارهای دیگر در برابر تنش خشکی داشتند و نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان دادند.

Keywords:

باقلا , تنش خشکی , جدایه های ریزوبیومی