اثر افزودن سطوح مختلف دی متیل سولفوکسید (DMSO) و دی متیل استامید (DMA) بر بهبود انجماد پذیری اسپرم خروس

انجماد اسپرم، شامل در معرض قراردادن ابتدایی اسپرم ها با مواد محافظت انجماد، کاهش دما به زیر صفر درجه سانتی گراد، ذخیره، ذوب و سرانجام حذف ماده محافظ انجماد و بازگشت به حالت طبیعی است. هدف این آزمایش تعیین اثر DMSO, DMA و GLY بر بهبود زنده مانی اسپرم خروس نژاد راس 308 با سن 40 هفتگی می باشد. مایع منی پس از جمع آوری به روش مالش شکمی به آزمایشگاه منتقل، رقیق سازی شد. پس از فرآوری به گروه های تیماری حاوی 4، 6 و 8% گلیسرول، 4، 6 و 8% دی متیل سولفوکسید و 4، 6 و 8% دی متیل استامید تقسیم شدند و مراحل سرد سازی و انجماد بر روی آنها انجام گرفت. پس از ذوب، میزان زنده مانی، سیالیت غشا و سلامت مورفولوژی بررسی شد. نتایج این پژوهش نشان داد که سطوح مختلف DMA سبب کاهش میزان زنده مانی در آزمایش ائوزین- نگروزین شدند. کمترین و بیشترین زنده مانی به ترتیب مربوط به سطح 0/08 درصد DMA با 86/83 درصد به ترتیب کمترین و بیشترین درصد سیالیت غشای اسپرم را نشان دادند. سطح 0/04 درصد DMSO با 93/03 درصد و سطح 0/08 آن با 99/76 درصد به ترتیب کمترین و بیشترین میزان سلامت مورفولوژی را نشان دادند.

Keywords:

اسپرم خروس , محافظت کننده انجماد , GLY , DMSO , DMA