ریسک ها و مزایای زیست محیطی گیاهان تراریخته

یکی از نوآوری هایی که در زمینه کشاورزی و زیست شناسی گیاهی مطرح شده، گیاهان تراریخته می باشد. گیاهان تراریخته حاصل فناوری زیستی هستند. واژه فناوری زیستی نخستین بار در سال 1919 توسط کارل ارکلی به مفهوم کاربرد علوم زیستی و اثر متقابل اجزای آن در فناوری های ساخت بشر به کار برده شد. تا به امروز گسترش رشد تجاری محصولات تراریخته بسیار سریع بوده است و کشاورزان نزدیک به 185 میلیون هکتار از گیاهان اصلاح شده ژنتیکی (تراریخته) را در سراسر جهان کاشته اند. اکثر گیاهان تراریخته در حال رشد، مقاوم به علف کش یا حشرات هستند، اما تحقیقات در جنبه های دیگر نیز ادامه دارد. تاثیرات بالقوه قابل توجه زیست محیطی این فناوری، و همچنین ادعاهای کاملا متضادی در مورد تاثیر کلی آن وجود دارد. در میان خطرات احتمالی، این بررسی بر احتمال صدمه زدن به خدمات اکوسیستم (کنترل بیولوژیک، گرده افشانی، مدیریت حاصلخیزی خاک) و تاثیرات آن بر تنوع زیستی متمرکز است. در میان مزایا، کاهش آلودگی محیط زیست با استفاده از برنامه های کاهش مصرف آفت کش ها، فرسایش خاک کمتر با کاهش عملیات مکرر کشاورزی و فشار کمتر بر منابع زمین به دلیل افزایش عملکرد، ذکر شده است. هم خطرات و هم مزایای بالقوه نیازمند مستندات دقیق و اعتبار سنجی برای ارزیابی مناسب از اثرات کلی زیست محیطی این فناوری هستند.

Keywords:

گیاهان تراریخته , خطرات زیست محیطی , خدمات اکوسیستم , مزایای زیست محیطی , تنوع زیستی