بهبود کارایی شبکه های موردی پروازی با استفاده از الگوریتم مسیر یابی مبتنی بر ناحیه و آگاه از حرکت((DEAR

هواپیمای بدون سرنشین میتواند به عنوان فرم جدیدی از شبکه موقت تلفن همراه تعریف شود که در آن گره ها هواپیمای بدون سرنشین هستند. در این مقاله شبکه های هواپیمای بدون سرنشین یا ادهاک پروازی موردبررسی قرارگرفته است. هواپیمای بدون سرنشین میبایست ارتباط نظیر و پوشش حرکت هوایی در یکزمان را پشتیبانی نماید. هواپیمای بدون سرنشین میتواند به عنوان فرم جدیدی از شبکه موقت تلفن همراه تعریف شود که در آن گره ها, هواپیمای بدون سرنشین هستند. در این مقاله با استفاده از یک الگوریتم مسیریابی مبتنی بر ناحیه تلاش شده که ارتباطات مابین هواپیماها و همچنین مرکز و هواپیما برقرارشده و با نظم مدیریتی مناسب، بتوان به تنظیم ارتباطات مناسب دراینباره پرداخت. بدین شکل که تعدادی هواپیما واقع در منطقه هوایی شهر کرمان را با هواپیما در منطقه هوایی سایر شهر ها با اطلاع داشتن از مقدار سوخت هواپیماها در نظر میگیریم . الگوریتم ادهاک در زمینه برنامه ریزی فرودگاهی و مدیریت برج مراقبت موفق عمل کرده و با کمترین خطا به زمان بندی پروازی میپردازد. پیشنهاد جدایی مسیر در موقع لزوم، نقش مهمی در کاهش خطرات ایفا کرده و ارتباط امن در موقع لزوم، یکی از کاربردهای الگوریتم مذکور میباشد. کمترین خطا در محاسبات تعیین مسیر مشاهده شده است و مکانیابی رادارها و پدافند هوایی نیز در بهترین نوع خود توسط الگوریتم ادهاک قابلتعیین خواهد بود.

Keywords:

الگوریتم موردی , ترافیک مسیر , هواپیمای بدون سرنشین.