جایگاه شهرهای متوسط بر توسعه فضایی منطقه ای استان خراسان شمالی (نمونه موردی: شهر بجنورد)

شهرهای میانی و جایگاه آن در برنامه ریزی فضایی کشورهای در حال توسعه، بخشی از استراتژی هایتوسعه شهری را تشکیل می دهد. تجربیات جهانی در این زمینه بیانگر این وضعیت است که حل مسایل ومشکلات شهرهای بزرگ در گرو حمایت جدی از مراکز شهری کوچک و میانی است. در سطح منطقه اینیز انتشار توسعه به مراکز روستایی توسط شهرهای میانی محرز گردیده است. اینگونه شهرها به عنوان مکانمرکزی بیشترین روابط با حوزه های سکونتی اطراف خود از جمله روستاها را دارند. نقش این گونه شهرهانه تنها به صورت مراکز توزیع خدمات و بازار فروش محصولات کشاورزی موجب پویایی بخشکشاورزی می گردد بلکه عاملی در تجاری شدن بخش کشاورزی در حوزه های روستایی اطراف نیز است.روش تحقیق دراین پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد. همچنین یافته های پژوهش درارایه راهکارهای توسعه منطقه ای استوار است. و با توجه به فرضیه های مطرح شده و بررسی به عمل امده،نتیجه حاصل شده نشان داد شهر بجنورد از نظر شاخصه ای توسعه شهری و تنوع کارکردهای شهریتوسعه یافته تر و عاملی تقویتی در ایجاد روابط پایدار با حوزه های سکونتی پیرامون خود است.

Keywords:

توسعه فضایی , شهر های متوسط , کارکرد های شهری , خراسان شمالی , بجنورد