امکان سنجی فقهی وقف حقوق معنوی با نگاهی به ماده 55 قانون مدنی

فقیهان امامیه وقف را به تحبس اصل و تسبیل منفعت تعریف کرده و اغلب یکی از شرایط موقوفه را عین بودن آن دانسته اند. به گمان برخی این پیش فرض، تعلق وقف به غیر اعیان را ناممکن ساخته، دایره موقوفات را محدود می نماید. در این نوشتار در بی پاسخ به این پرسش هستیم که آیا وقف ملک فکری و معنوی، مشروع است یا خیر آنچه تصدیق گزاره مورد بحث را کمی دشوار می سازد، او پیش فرض فقیهان مبنی بر لزوم عینی بودن متعلق وقف، و ثانیا مشکوک بودن مالیت امور معنوی و به طور خاص محصولات فکری و در پی آن پیچیدگی اثبات مشروعیت در مالکیت فکری به عنوان یک حکم وضعی است. پس از رد یا تو جیه مبدا نخست و اثبات مبدا دوم، پیوند میان وقف به عنوان یک عمل حقوقی و مملوک معنوی به عنوان موضوع آن، دشوار نخواهد بود. در مقاله پیش رو ابتدا تلاشی در جهت توسعه متعلق وقف به غیر اعیان داشته آنگاه به اثبات مالیت محصولات فکری و مشروعیت مالکیت معنوی خواهیم پرداخت و در نهایت به این نتیجه نایل می شویم که وقف در مملوکات معنوی همچون اموال عینی امکان پذیر است

Keywords:

وقف , مالکیت معنوی , مالکیت فکری , ماده 55 قانون مدنی , ماده 58 قانون مدنی