رشد جمعیت در بیشتر شهرهای بزرگ، مشکلات زیست محیطی بسیاری را به همراه داشته است. افزایش تراکم ساختمانی و کمبود فضایسبز، کیفیت زندگی در شهرهای بزرگ را پایین آورده است. افزایش ترافیک، آلودگی هوا، افزایش دما، منظر نامناسب شهری از مهمترینمشکلات و معضلات زندگی در شهرهای بزرگ همچون تهران و دیگر کلانشهرهای ایران محسوب میشود. افزایش حجم ساختمان ها درشهرها، امکان رشد و گسترش فضای سبز را از بین می برد و امکان جذب نزولات آسمانی در زمین را نیز به حداقل می رساند و به جای آن،مهار روان آب ها را در سطح شهر با مشکل مواجه می نماید.گسترش شهرها باعث تشدید عوارض بی حد و ناپایدار شهری شده است، که تشدید آلودگی های محیطی از مهم ترین این عوارض به شمارمی آید وزمینه ساز از بین رفتن فضاهای سبز درون شهر ی و تغییر کاربری اراضی است. توسعه در یک ظرفی به نام شهر رخ می دهد وتوسعه پایدار مظروفی است که در شهر پایدار امکان شکل گیری و حیات را می یابد. شهر پایدار با فرم های گوناگونی ظهور و بروز می یابدکه یکی از آنها
شهر سبز است مشخصات
شهر سبز همانند شهر پایدار بهره گیری از انرژی های تجدید پذیر نظیر خورشید و باد، حملونقل عمومی سالم و آسان و قابل دسترس، ساختمان های سازگار با محیط زیست ...، می باشد. در واقع رویکرد
شهر سبز با محوریت ابعادنظری و عملی توسعه پایدار، حکایت از آن می کند که شهرها چرا و چگونه باید سبز باشند و اولویت در شهرهای سبز توجه به این مسیلهاست که توسعه شهری نباید منابع محدود و تجدیدناپذیر را از بین ببرد و نظام های زیست محیطی را به شکلی تخریب کند که ساکنانمناطق شهری و نسل های آینده قادر نباشند نیازهای خود را برآورده سازند شاخص های شهر سبز، عملکرد زیست محیطی شهرهای بزرگجهان را ارزیابی می کند. روش استفاده پژوهش از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی شاخص های موثر بر انتخاب
شهر سبز انتخاب میشود. و فرآیند سلسله مراتبی: با استفاده از مدل AHP پرسشنامه کارشناسان میزان اهمیت و وزن نسبی هریک از شاخص های مرحله ی قبل تعیین می شود. و با استفاده از مطالعات میدانی وضعیت
شهر یزد نسبت به هریک از شاخص های
شهر سبز در قالب طیف لیکرتبررسی می شود.