مقایسه ی روشهای ذخیره سازی میسلیوم های گونه های Ganoderma و تاثیر آن بر میزان رشد میسلیوم ها در بازه ی زمانی طولانی

جنس Ganoderma با نام عمومی ری شی ، قارچی یکساله از تیره ی Ganodermataceae است که مصرف دارویی دارد. این قارچ بهصورت پارازیت و نیز ساپروفیت مشاهده شده است. این جنس دارای گونه های متعدد با خواص درمانی بیشمار است که در این میان گونه ی G.lucidum توجه بیشتری را به خود معطوف داشته است، اگرچه گونه هایی مانند G.adspersum و G.applanatum که در ایران یافت میشوند نیز دارای خواص درمانی میباشند. ذخیره سازی بر روی چوب و نیز در آب از روشهای معمول در ذخیره سازی قارچهای چوبزی است. هدف از این بررسی مطالعه ی میزان قوه ی رشد میسلیوم گونه های مختلف این قارچ در عرض 5 سال، با دو روش ذخیره سازی روی چوب و در آب بهمنظور تعیین بهترین روش ذخیره سازی است. بدین منظور چهار نمونه میسلیوم ذخیره شده با این دو روش با کدهای GIran30، GIran58، GIran3 و GIran85 بر روی محیط مالت اکسترکت آگار (MEA) در دمای 25 درجه سانتیگراد کشت داده شد و رشد آنها در روزهای مختلف بررسی شد. نتایج بررسی حاکی از آن بود که از نمونه های چوبی فقط نمونه ی GIran30 رشد نموده و سایر نمونه های ذخیرهشده بر روی چوب فاقد رشد بودند. این در حالی است که تمامی پلاگهای ذخیرهشده در آب که بر روی محیط MEA کشت داده شده بودند از رشد خوبی برخوردار بودند. در این میان نمونه ی میسلیوم ذخیره شده در آب با کد GIran30 با ضریب رشد7/37 mm/d و پلاگ چوبی همین میسلیوم با ضریب رشد 5/58 mm/d، همچنین میسلیوم های ذخیره شده در آب GIran58، GIran3 و GIran85 به ترتیب با ضریب رشد 4/92 mm/d، 3/83 mm/d و 3/88 mm/d قرار داشتند. با توجه به عدم رشد سایر نمونه های ذخیره شده بر روی چوب میتوان نتیجه گرفت که روش ذخیره سازی میسلیوم بر روی چوب در طولانی مدت برای نگهداری نسبت به روش ذخیره سازی در آب دارای اطمینان کمتری است؛ بنابراین بهتر است از روش ذخیره سازی در آب برای زمانهای طولانی استفاده شود.