تبیین نقش انعطاف پذیری استراتژیک بر ارزش آفرینی سازمان های حاکمیتی با توجه به نقش میانجی برنامه ریزی استراتژیک (مطالعه موردی: صنعت هوایی جمهوری اسلامی ایران)

این مطالعه به بررسی نقش برنامه ریزی استراتژیک به عنوان متغیر میانجی در ارتباط بین انعطاف پذیری استراتژیک بر ارزشآفرینی سازمان های حاکمیتی می پردازد. هدف این تحقیق توسعه آگاهى مدیران صنعت هوایی ایران جهت بهره مندى از مزایاىبرخورداری از داشتن برنامه های استراتژیک منعطف است که ضمن ارزش آفرینی برای مشتری و سازمان، نقش قابل توجهی درسودآوری و بقای این صنعت به خصوص در شرایط ویژه امروزی ایفا می کند. این تحقیق از جهت هدف تحقیق از نوع تحقیقاتکاربردى است. روش انجام پژوهش حاضر، توصیفی و از شاخه همبستگی و مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری است که ازطریق نرم افزارlisrel و spss نتایج مورد تحلیل قرار گرفتند. جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده مدیران ارشد و میانی صنعت هوایی ج.ا. ایران و به تعداد 160 نفر می باشد. و ابزار اصلی گردآوری داده ها، پرسش نامه استاندارد حاوی 16 سوال می باشد.نتایج پژوهش نشان می دهد که رابطه معناداری بین انعطاف پذیری استراتژیک و ارزش آفرینی سازمان های حاکمیتی وجوددارد. همچنین رابطه معنادار برنامه ریزی استراتژیک و ارزش آفرینی سازمان های حاکمیتی مورد تائید قرار گرفت. اما دو فرضیهدیگر، مبتنی بر تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر برنامه ریزی استراتژیک و نقش واسط برنامه ریزی استراتژیک در ارتباط بینانعطاف پذیری استراتژیک بر ارزش آفرینی سازمان های حاکمیتی مورد تائید قرار نگرفت.

Keywords:

انعطاف پذیری استراتژیک , ارزش آفرینی , سازمان های حاکمیتی , برنامه ریزی استراتژیک , مدیران صنعت هوایی ایران