زمینه و اهداف:
برون سپاری بعنوان یکی از راه های اصلاحات نظام سلامت عنوان شده است، ودر سال های اخیر در ایران با هدف افزایش کیفیت خدمات، افزایش رضایت و کاهش هزینه ها انجام شده است. لذا این پژوهش با هدف تاثیر استراتژی برون-سپاری بر
رضایت شغلی کارکنان مراکز جامع سلامت شهری اهواز در سال 1396 انجام شد.مواد و روش: مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان فنی مراکز جامع سلامت شهری اهوازبود که براساس جدول مورگان نمونه آماری 274 نفر درنظر گرفته شد. ابزار بکارگرفته شده در این مطالعه پرسشنامه
رضایت شغلی بود. روایی این پرسشنامه از طریق قضاوت خبرگان در پژوهش پیشین مورد تایید قرار گرفت و همچنین پایایی ابزار با روش آلفای کرونباخ در پژوهش های پیشین 0/767 اخذ شد. داده ها با نرم افزار SPSS-20 و سطح معنی داری کمتر از 0/05 و همچنین با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون t برای مقایسه گروه های مستقل، جهت تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها : میانگین و انحراف معیار
رضایت شغلی برای نیروهای
برون سپاری شده برابر با 24/96± 127/29 بود که نشان دهنده میزان
رضایت شغلی متوسط در این نیروها می باشد. بیشترین میزان رضایت مربوط به رضایت از همکار و کمترین میزان رضایت مربوط به رضایت از پرداخت بود.در مورد نیروهای سازمانی نیز
رضایت شغلی با مقدار میانگین و انحراف معیار 21/07 128/94 در حد متوسط بود. همچنین رضایت از همکار دارای بیشترین میزان رضایت و رضایت از پرداخت دارای کمترین میزان رضایت بود. نتایج نشان می دهد تفاوت میانگین در سطح نمرات
رضایت شغلی در دو گروه
برون سپاری و سازمانی از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد (p≤0/05). این بدین معنی است که استراتژی
برون سپاری در قالب طرح تحول نظام سلامت نتوانسته است
رضایت شغلی کارکنان
برون سپاری را در مقایسه با کارکنان سازمانی افزایش دهد.نتیجه گیری: قاعده حاکم بر
برون سپاری این است که با ورود بخش غیردولتی به فعالیت ها، کارآیی کارکنان نیز بالا می رود، با درنظر داشتن این نکته که کارآیی تناسب مستقیمی با انگیزش شغلی کارکنان سازمان دارد. براساس نتایج حاصل از این مطالعه استقلال مدیریت بخش
برون سپاری از بخش دولتی. تجدیدنظر در نحوه اجرای
برون سپاری و تفکیک نیروهای
برون سپاری از نیروهای سازمانی و قرار گرفتن در مراکز خاص باعث افزایش میزان
رضایت شغلی می شود.