رابطه بین مربیگری با قصد ترک کار با نقش میانجی استرس نقش و نگرش شغلی (مورد مطالعه: پرسنل جدیدالورود بیمارستان بعثت سنندج)

این پژوهش در مورد بررسی رابطه بین مربی گری با قصد ترک کار با نقش میانجی استرس نقش و نگرش شغلی انجام شده است.پژوهش از نوع همبستگی و به شیوه پیمایشی انجام شده است.جامعه آماری این پژوهش179 نفر پرسنل جدیدالورود بیمارستان بعثت سنندج بوده است که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد نمونه 122 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند.برای آزمون فرضیه ها از مدل معادلات ساختاری کوواریانس محور استفاده شده است.نتایج تحلیل روایی سوالات به شیوه عاملی تاییدی و پایایی به شیوه آلفای کورنباخ انجام گرفت و نشان داد که سوالات قابل اعتماد و اعتبار هستند.نتایج این پژوهش نشان داد که بین کارکرد های مربیگری و استرس نقش رابطه معنی دار وجود دارد.بین استرس نقش و نگرش شغلی رابطه معنی دار وجود دارد. بین نگرش شغلی و قصد ترک کار رابطه معنی دار وجود دارد. اما بین ابهام در نقش و رضایت شغلی و بین تعهد سازمانی و قصد ترک کار رابطه معنی داری وجود ندارد.

Keywords:

مربی گری , استرس نقش , نگرش شغلی , قصد ترک کار