مقایسه استعاره ای ترجمه های قرآن کریم در چندین ترجمه

بلاغت یکی از وجوه مهم اعجاز قرآن کریم است، که از شاخص ترین جلوه های زیبا شناختی به شمار می رود. برگردان این فن ادبی چنان دشوار می باشد، که گروهی آن را نا ممکن دانسته اند. البته ترجمه پژوهان بزرگی همچون نیومارک چنین کاری را ممکن دانسته وچارچوب ها و شیوه های خاصی برای آن پیشنهاد کرده است. این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی است، پس از تعریف استعاره و پرداختن به انواع آن با نگاهی به برخی نظریه های نوین و مهم پیرامون ترجمه استعاره به بررسی و مقایسه برگردان استعاره های قرآن در چندین ترجمه می پردازد، و نتیجه آن که؛ در این روش از ترجمه، بیشتر از آنکه مترجم به جلوه های زیبا شناختی بپردازد، به تولید استعاره به زبان مقصد توجه نموده، و بررسی ها نشان می دهد که بیشترین حجم ترجمه استعاره ای بیشتربه صورت تحت الفظی استعاره ای با افزوده های تفسیری مورد توجه قرار گرفته، که در ترجمه مفهوم استعاره ای توفیق بیشتری به عمل آمده است. این مترجمان از شیوه های گوناگون برگردان استعاره بهره گرفته اند و این گوناگونی تنها برای ایجاد تنوع نبوده، بلکه واقعیت های دیگری را نمایان می سازد. که از آن جمله اهمیت موقعیت زمانی مترجم و پایبندی وی به اصول رایج در زمان آن ترجمه می باشد، چرا که در قرون اولیه اسلام بر ترجمه ناپذیری قرآن کریم تاکید می شد، و مترجم می بایست برای رفع آن حساسیت، قرآن را فقط باز تولید می کرد، اما به تدریج این محدودیت برطرف شد. نتایج این پژوهش گویای آن است که در این ترجمه ها شیوه های متعددی برای ترجمه استعاره به کار رفته است.