بررسی تاثیر استرس فرزندپروری برخودکارآمدی کودکان بیش فعال و کمبود توجه

مقدمه: اختلال بیش فعالی وکمبودتوجه (ADHD) یکی از شایعترین اختلالهای روانپزشکی کودک و نوجوان است که شروع آن در دوره کودکی می باشد اما الگوی آن تا دوران نوجوانی و بزرگسالی ادامه مییابد و باعث آسیب در ابعاد مختلف زندگی ازجمله تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی میشود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه استرس فرزندپروری با شدت نشانه های بالینی و خودکارآمدی کودکان دارای تشخیص بیشفعالی و کمبودتوجه بوده است.روش: در این مطالعه توصیفی تعداد 112 زوج مادر و کودک، 7 تا 12 سال با استفاده از پرسشنامه های خودکارآمدی کودک و نوجوان موریس، فرم سنجش بیش فعالی SNAP-IV و فرم کوتاه مقیاس استرس فرزندپروری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل با استفاده از آزمون رگرسیون گامبهگام مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان میدهد که از میان زیر مقیاس های استرس فرزند پروری بهترین پیش بینی کننده نمره بیش فعالی کودکان، آشفتگیهای روانی والدین میباشد که در سطح S 0.006 به اندازه R squre=132 پیش بینی کننده نمره بیش فعالی کودکان بوده است و در گام دوم با افزودن ویژگیهای مشکل ساز کودکان در سطح S 0.000 به اندازه R squre=299 زیر مقیاسهای استرس فرزندپروری توانسته اند میزان بیش فعالی کودکان را پیش بینی کنند.نتیجه گیری: استرس فرزندپروری پیش بینیکننده خودکارآمدی کودکان با تشخیص بیش فعالی و کمبود توجه میباشد. این کودکان به دلیل رفتارهای مخرب خود از دیگران بخصوص والدین واکنش های منفی زیادی دریافت میکنند در نتیجه قابل انتظار می باشد که شکست های بیشتر بخصوص در روابط بین فردی را تجربه کنند در نتیجه این کودکان به دلیل افزایش باورهای کمبود شایستگی دچار احساس حقارت و افت خودکارآمدی می شوند.

بررسی تاثیر استرس فرزندپروری برخودکارآمدی کودکان بیش فعال و کمبود توجه Keywords:

استرس , فرزندپروری , خودکارآمدی , بیش فعالی و کمبودتوجه.