ارزیابی و رتبه بندی موانع کارآمدی سیستم تشخیص صلاحیت اشخاص حقوقی

خدمات مهندسی دارای پیچیدگی های مختلفی است و عوامل مختلفی بر کیفیت و نحوه اجرای آن موثر هستند. در این میان سیستم ارجاع کار و تشخیص صلاحیت اشخاص حقوقی طراح و ناظر با معضلات و تغییرات فراوانی در سالهای اخیر روبرو بوده اند. در این تحقیق محقق به شناسایی معضلات کارآمدی سیستم ارجاع کار و تشخیص صلاحیت اشخاص حقوقی طراح و ناظر پرداخته است. مطالعه موردی این تحقیق نیز اجرای این خدمات در شهر تهران است. در این پژوهش از روش آماری استفاده شده است. در بخش آماری پرسشنامه ای مشتمل بر 23 سوال مطرح شده و حجم نمونه آماری تحقیق 135 نفر بوده است. نتایج آماری نشان داد که رضایت نسبی از سیستم ارجاع کار وجود داشته و بر کیفیت ساخت و ساز موثر است با این حال بر اشتغال و درآمد شرکتها اثر مناسبی ندارد. در بخش تشخیص صلاحیت نیز مشخص شد که سامانه های اینترنتی در فرایند تشخیص صلاحیت موثر هستند ولی فرمولها و روابط محاسباتی تاثیر مناسبی ندارند. نتایج نشان داد که معضلات قانونی اثرگذاری بیشتری نسبت به معضلات اجرایی و سازمانی دارند. در بخش ارجاع کار ضعف در فرمول های محاسباتی و قوانین دارای بالاترین اولویت بودند و در بخش تشخیص صلاحیت نیز عدم وجود وحدت رویه قانونی مهمترین معضل بود. در ادامه نیز راهکارهایی توسط نگارنده مانند پیاده سازی جواز و یا گواهی مکمل پرواه اشتغال برای هر پروژه ارجاع شده، کاهش رانت سازمانی و غیره رائه شد.

Keywords:

ارجاع کار , تشخیص صلاحیت , اشخاص حقوقی ناظر و طراح , تهران , تحلیل آمار ی , مهندسین مشاو ر .