مدیریت توسعه شهری پایدار برمبنای توسعه درون شهری (نمونه موردی شهر اصفهان)

شهر به عنوان بستری پویا ومتاثر از شرایط گوناگون،در مسیر حیات خود دچار تحولات خواسته و یا نا خواسته ای می شو د.این تحولات که در گذر زمان جزئی از حیات شهری محسوب می شوند،یا زوال شاخص های زندگی شهری را در پی خواهند داشت ویا به بهبود وگسترش این شاخص ها منجر می شوند.در این سیر هدایت تحولات شهر به سمت توسعه پایدار شاخص های زندگی شهری دارای اهمیت ویژه ای می باشد. توسعه به دنبال پاسخگویی مناسب سیستم های مختلف شهری به نیازهای ایجاد شده وپایداری به دنبال مدیریت این نیازها وپاسخگویی به آنها به دست می آید.این مدیریت در دو بخش اساسی قابل تامل است. بخش اول کنترل وساماندهی چرخه مصرف ونیازهای حیات شهری وبخش دوم ایجاد روند منطقی تامین نیازها می باشد.روندی که ضمن تامین نیاز، کمترین میزان مصرف را بر پیکره سیستم شهری تحمیل کند. در این پژوهش راه حلی بر مبنای توسعه درون شهری ارائه می گردد.که در آن مدیریت توسعه شهری شرایط بافت های موج ود را بهبود و توسعه های بی حد ومرز حاشیه شهر را به سمت مراکز با قابلیت توسعه هدایت می کند.در این راه با بهبود شرایط بافت های موجود ضمن کنترل و ساماندهی چرخه مصرف آنها ، نیازها ومصارفی که بر اثر نارسایی هایی بوجود آمده کاهش می یابد .همچنین با استفاده از پتانسیل های موجود بافت ها به بهترین شکل نیازها ومصارف شهری پاسخ داده می شود. ونیازها ومصارف جانبی نیز اضافه نمی گردد. نتایج این پژوهش به صورت مجموعه راهبردها ودستور عمل هایی ارائه می شود که شاخص های مدیریت توسعه شهری پایدار بر مبنای توسعه درون شهری را مشخص می نماید.همچنین در آن به بازشناسی مفهوم توسعه درون شهری ،روند بهب ود بافت های موجود وایجاد بافت های جدید وحاشیه ای پرداخته می شود. ضمن آنکه شهر اصفهان به عنوان نمونه ای برای بررسی این مفاهیم وراهبردها انتخاب شده است.

Keywords:

توسعه پایدارشهری , توسعه پایدار اجتماعی , مدیریت پایدار شهری , چرخه مصرف , بافت های مصرف گرا , توسعه درون شهری