تاملی بر تاثیر فضاهای سبز شهری در توسعه پایدار شهری تهران

شهر پایدار، شهری است که قادر است نیازهای اساسی و اولیه جمعیت را همراه با ایجاد زیرساختهای ضروری برای رفاه وآسایش شهری، مراقبت و خدمات بهداشتی درمانی، مسکن، آموزش، حمل و نقل، اشتغال، نظارت و تدبیر سنجیده امور شهری و ... محقق سازد. به منظور دستیابی به شهری پایدار، نیاز به شناسایی و تقویت شاخصه های پایداری در شهرها می باشیم، از آن جمله،کمیت و کیفیت فضاهای سبز شهری می باشند. فضای سبز، که بخشی از سیمای شهر راتشکیل می دهد، به عنوان یکی از پدیده های واقعی از نخستین مسایلی است که انسان همواره با آن در تماس بوده و خواهد بود .این مقوله دارای ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و کالبدی می باشد مهمترین کارکردهای فضای سبز درون و برون شهرها را میتوان در موارد زیر خلاصه نمود:جذب دی اکسید کربن و سایر گازهای سمی و تولید اکسیژن، تعدیل و بهبود شرایط آب و هوایی شهرها، کاهشآلودگی صدا، بهبود روحیه افراد ....... نکته بسیار مهم در مکان یابی فضاهای سبز عمومی ضرور تهای اجتماعی ایجاد پارک است تعدادی از بخش های شهری دارای چنین نقاط کانونی ارزشمندی از زندگی هستند که برای ایجاد پارک های محلی یا میادین عمومی، مناسب به نظر می رسند. در این تحقیق قصد بر ان است که تاثیر مکان یابی و مسایل کمیتی و کیفیتی فضا های سبز شهری را در توسعه پایدار شهری چون تهران به عنوان یکی از پر جمعیت ترین شهر ها مورد بررسی قرار دهیم.

Keywords:

آسایش شهری , شاخصه پایداری , فضای سبز , توسعه یافتگی , توسعه پایدار شهری