کشاورزی شهری، گامی موثر به سوی توسعه پایدار شهر

با افزایش جمعیت جهان مسائل جدیدی دامنگیر بشر امروزی شده. این افزایش، نیاز بیشتر به مواد غذایی را در پی دارد. ازطرفی به دلیل افزایش بهره وری از زمین های کشاورزی، این زمین ها دچار استهلاک شدید شده اند. برای رفع آن، بشر به جنگل زدایی دست زده که باعث افزایش میزان آلبیدو و گرمتر شدن کره زمین و معضلات همراه آن شده است. افزایش جمعیت و کاهش تولید باعث افزایش سوء تغذیه در جهان خواهد شد که ناپایداری های اجتماعی و اقتصادی را در پی خواهد داشت و این مسائل توسعه شهرها را با مشکلات اساسی مواجه خواهد نمود. راه حل های متنوعی در کلیه سطوح و رشته ها برای مرتفع نمودن این بحران ها پیشنهاد شده که یکی از آن ها کشاورزی شهری است. قسمت عمده زمین های شهری قابلیت تبدیل به فضای سبز را دارند و از این فضاها میتوان برای کاشت گیاهان مثمر استفاده کرد. به این فرآیند کشاورزی شهری گفته می شود. کشاورزی شهری سیستمی است که در آن با استفاده صحیح از منابع و بستر طبیعی یک شهر می توان بخشی از نیازهای غذایی شهروندان را تامین و کیفیت محیط زیست شهری را حفظ و از تخریب ذخایر طبیعی جلوگیری نمود(بعد محیطی) و با ایجاد فرصت های شغلی جدید به ابعاد اجتماعی و اقتصادی وسعه پایدار نیز جامه عمل پوشانید. این پژوهش در پی آنست تا به چگونگی بهره گیری از این روش و اثرات آن در شهرهای امروز بپردازد. پس از آن امکان اجرای این سیستم و تاثیری که می تواند در توسعه پایدار شهر اصفهان داشته باشد بررسی خواهد شد. انتخاب اصفهان از این روست که علاوه بر داشتن بستر مناسب، بزرگترین کلان شهر واقع در منطقه گرم وخشک است. از آنجا که بیش از 65 درصد مساحت ایران در این اقلیم قرار گرفته، برخی نتایج پژوهش می تواند برای دیگر شهرهای واقع در این منطقه نیز استفاده شود.

Keywords:

توسعه پایدار شهر , توسعه درونزا , اصفهان , اشتغال زایی , مثلث پایداری شهری , سیاست های اجرایی