بررسی رابطه یادگیری خودراهبر و افزایش سرمایه انسانی سازمان (مطالعه موردی: شرکت توزیع برق اهواز)

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه یادگیری خودراهبر و افزایش سرمایه انسانی سازمان (مطالعه موردی: شرکت توزیع برق اهواز) است. تحقیق حاضر بر اساس هدف از نوع کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی است. همچنین این تحقیق از شاخه پیمایشی است که به شیوه مقطعی صورت پذیرفته است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان شرکت توزیع برق اهواز که شامل 260 نفر بود. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 150 نفر محاسبه گردید؛ که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند در این تحقیق از پرسشنامه یادگیری خودراهبر ابیلی و مزاری (1393)، و پرسشنامه سرمایه های انسانی نادری (2011)، استفاده شد. در این تحقیق به دو روش توصیفی و استنباطی به تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده، پرداختیم. در سطح توصیفی از شاخص های آماری نظیر: میانگین، انحراف معیار و ... استفاده گردیده و در آمار استنباطی برای بررسی نرمال بودن و نرمال نبودن مولفه های از آزمون کلوموگرف- اسمیرنوف استفاده شد که به دلیل نرمال بودن داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید. همچنین جهت دسته بندی اطلاعات از نرم افزار تحلیل آماری 21.SPSS بهره گرفته شد. نشان داد که بین یادگیری خودراهبر (خود نیازسنجی یادگیری، خود تنظیم گری اهداف یادگیری، شناسایی منابع یادگیری، انتخاب استراتژی یادگیری، ارزیابی پیامدها و نتایج یادگیری) و افزایش سرمایه انسانی رابطه معناداری دارد.

Keywords:

یادگیری خودراهبر , خود نیازسنجی یادگیری , خود تنظیم گری اهداف یادگیری , شناسایی منابع یادگیری , انتخاب استراتژی یادگیری , ارزیابی پیامدها و نتایج یادگیری , سرمایه انسانی