صلح گرایی امام علی (ع) با نگاه تکریم

امام علی ϕ، به عنوان شخصیت بی بدیل جهان اسلام، زنگی اش سراسر دفاع و حمایت از اسلام و مبارزه با کافرین و مشترکین بود و در اکثر جنگ های زمان رسول خدا k، به عنوان قهرمانی بی نظیر حضور داشت. در دوران خلافتشان نیز مواجه با جنگ هایی بود که تعداد زیادی از مسلمانان کشته شدند. بر این اساس صلح در نگاه ایشان چه جایگاهی دارد و سیره و عملکردشان در این مساله چگونه بوده است در این پژوهش، جنگ و صلح در راستای کرامت انسان، از نگاه امام ϕ ارزیابی شده و نمادهایی از کرامت انسان در نگاه و عملکرد امام و مقررات و دستورالعمل های حضرت ϕ به هنگام جنگ، بر مبنای متون تاریخی و نهج البلاغه مورد بررسی قرار گرفته است. مهمترین دستاورد این مساله این است که؛ نگاه امام علی ϕ به صلح، همانند نگاه رسول خدا k و برخواسته از قرآن کریم است. امام علی ϕ، همواره خواهان صلح و صفا برای توده مردم بود و اگر به ناچار اقدام به جنگ می کرد، مقابله با فتنه انگیزی و جنگ افروزی، برای احقاق حق و ادای وظیفه الهی بود.

Keywords:

امام علی ϕ , نهج البلاغه , صلح گرایی , کرامت انسان , جنگ