بازتاب علاقه ی اجتماعی در اشعار پروین اعتصامی با رویکرد روانشناسی فرد نگر آلفرد آدلر

اشعار پروین اعتصامی از جمله آثار کلاسیک فارسی است که مورد توجه و اقبال عام و خاص قرار گرفته است. می توان گفت از جمله دلایل این اقبال، توجه خاص پروین نسبت به مفهوم بشردوستی و توجه به رفاه افراد جامعه ی انسانی بوده است. وی همواره الگوی جامعی از جامعه ی ایده آل در اشعارش ارائه کرده است. وی به واسطه ی انتقادات از مفاسد اجتماعی، خواهان ایجاد جامعه ای آرمانی است که در آن همه ی افراد جامعه بتوانند به کمال بشری نائل شوند. هدف نهایی پروین در اغلب اشعارش، وحدت افراد بشری در یک اجتماع واحد است. وی در اشعارش همدلی با هر عضو نژاد انسان را مطرح کرده است. از سوی دیگر آلفردآدلر روانشناس فردنگر، از علاقه اجتماعی سخن گفته است. در دیدگاه آدلر علاقه ی اجتماعی، گرایش فطری انسان ها به همکاری کردن با یکدیگر برای ساختن جامعه ای هماهنگ و مولد است. از نظر آدلر شخصی که احساس اجتماعی رشد یافته ای دارد برای کمال تمام انسان ها در یک جامعه ی ایده آل تلاش می کند. علاقه ی اجتماعی را می توان به صورت نگرش ارتباط داشتن با کل بشریت و همدلی با هر عضو نژاد انسان تعریف کرد. از نظر آدلر فردی که دارای این احساس باشد تیپ مفید به حال جامعه در سبک های زندگی اجتماعی نامیده می شود. در پژوهش حاضر، علاوه بر ایجاد ارتباط میان دو علم روانشناسی و ادبیات؛ به بررسی تطبیقی قرابت های غالب بین اندیشه های پروین با نظریه ی روانشناسی آدلر، براساس الگوهای ارائه شده از سوی این روانشناس پرداخته شده است. شیوه ی پژوهش، کتابخانه ای و اسناد پژوهی است. نتایج نشان دهنده ی این است که مضامین اجتماعی و علاقه به مصلحت اجتماعی در اشعار پروین مطابقت زیادی با نظریه ی علاقه ی اجتماعی آدلر در این باره دارد.

Keywords:

علاقه ی اجتماعی , روانشناسی , آدلر , اشعار پروین اعتصامی