تحلیلی برنقش قبول در وصیت تملیکی درفقه امامیه و حقوق با محوریت آراء امام خمینی (ره)

یکی از اندیشمندان و نوابغ معاصر در حیطهی علم فقه، حضرت امام (ره) می باشد که آراء و نظرات ایشان مبتنیبر بینش عمیق و دقیق دینی است و نظرات فقهی ایشان در کتاب تحریر الوسیله از چنان اتقان و محتوای بالاییبرخوردار است که مرجع بسیاری از قوانین کشور عزیزمان ایران گشته است.مقاله حاضر با موضوع تحلیلی بر نقش قبول در وصیت تملیکی در فقه امامیه و حقوق با محوریت آراء امامخمینی (ره)، و به کارگیری روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای- اسنادی سعی در رسیدنبه مقصود مورد نظر دارد.مشهور فقها وحدت نظر دارند که وصیت به ایجاب و قبول نیازمند است اما در قبول وصیت توسط موصی لهجای اختلاف نظر است. با بررسی های انجام شده، حاصل این است مرحوم امام (ره) قبول موصی را در وصیتتملیکی شرط نمی دانند، اما مشهور فقها معتقدند که تحقق وصیت و به ملکیت درآمدن موصی به برای موصی لهنیازمند قبول از جانب وی است و قبول کاشف از تحقق ملکیت بعد از فوت موصی میباشد. قانون مدنی نیزقبول را شرط در صحت وصیت تملیکی نمیداند و در این مورد با نظر مرحوم امام (ره) هم راستا می باشد.در ادامه نیز در این مقاله، به مقایسه آرا حضرت امام (ره) با مشهور فقها و قانون مدنی در سایر وجوه قبولدر وصیت تملیکی از جمله، قبول توسط موصی له غیر محصور، زمان قبول وصیت تملیکی، حکم مرگ موصیله قبل از قبول یا رد وصیت تملیکی شده است.

Keywords:

وصیت , وصیت تملیکی , قبول , رد , عقد , ایقاع , امام خمینی (ره)