آسیب شناسی نظام دینی در بخش اقتصاد و اصلاحات علوی (با تکیه بر نهج البلاغه)

اصلاح در لغت ضد فساد است و به اصلاح شی پس از فساد آن و اقامه داشتن معنا نموده اند. در اصطلاح به مجموعه تغییرهایی گفته می شود که در جهت بهبود اوضاع اجتماعی در چارچوب نظام تثبیت شده انجام می گیرد. حضرت علی (ع) واژه ی اصلاح و مشتقاتآن در خطبه ها و کلمات خویش استعمال نمود، اما بیشتر معنای لغوی آن را دراده کرده است. در مواردی نیز که مقصود ایشان ناضر به اصلاحات جتماعی بوده این کلمه را در همان مفهوم قرآنی تغییر در جهت بهبود اوضاع اجتماعی به کار برده است. مهمترین آسیب های نظام دینی د بخش اقتصادی در دوره ی علوی که امام به مبارزه با آن پرداخت عبارت اند از: فقر، بیکاری، غارت بیت الال، عدم نظارت بر اقتصاد، تکلیف گریزی ثروتمندان و ... که حضرت پس از شناسایی آنها، اقدامات و اصلاحات علوی در این راستا همت گماشته اند که عبارت اند از: عزل عمال ناصالح، فقر زدایی نظارت بر کار کارگزران و ... . بر این اساس حضرت علی (ع) عدالت اقتصادی را در پرتو مدیریت صحیح یک هدف می بیند و پذیرش حکومت را برای برقراری آن در سط جامعه مبتنی بر اقتصاد مقاومتی و اصلاح امور مطرح می کند و اقدامات عملی را انجام می دهد که منجر به سعادت همگان می شود که راز جاودانگی دولت علوی در شیوه ی زمامداری و مدیریت ایشان است. ازاین رو ضروری است که دولت اسلامی نیز به ایشان و شیوه های مدیریتی وی اقتدا نمایند و سعادت جامعه را فراهم آورند. شایان ذکر است که این تحقیق به اعتبار ماهیت و روش آن تحلیلی بودهو اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و فیش برداری جمع آوری شده است.

آسیب شناسی نظام دینی در بخش اقتصاد و اصلاحات علوی (با تکیه بر نهج البلاغه) Keywords:

اصلاح , اصلاحات اقتصادی , آسیب های نظام اقتصادی , نهج البلاغه , بیت المال