خوانشی بر ارتباط بین تمرینات هوازی و مقاومتی در کنترل دیابت نوع 2

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 833

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PETEC01_064

تاریخ نمایه سازی: 1 بهمن 1398

Abstract:

بیماری دیابت نوع دو بیشتر افراد بالای 30 سال را مبتلا می سازد. پزشکان علت اصلی ابتلا به آن را بی تحرکی و تغذیده نادرست می دانند. از این رو درمان این نو دیابت در آغاز با فعالیت جسمی و تغییه صحیح کنترل شده و در صورت کنترل نشدن از داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون استفاده می شود افراد مبتلا به دیابت دارای سیستم دفاع اکسیدانی ضعیفی می باشند. افزایش استرس اکسیداتیو در این بیماران به وسیله افزایش تولید رادیکال های آزاد، افزایش لیپید پراکسیداسیون وکاهش وضعیت آنتی اکسیدانی مشخص می شود. بدین صورت که در طول دیابت، هایپرگلیسمی مداوم، باعث افزایش تولید رادیکال های آزاد بخصوص گونه های فعال اکسیژن می شود. در واقع هایپرگلیسمی به عنوان یک واسطه برای بروز عوارض دیابت می باشد اثرات انجام ورزش بدر کنترل بیماری دیابت یدک موضوع در حال مطالعه است. زمان زیادی است که تاثیر فعالیت جسمی در درمان دیابت شناخته شده است.اگرچه اغلب پژوهش های انجام شده به بررسی تاثیر تمرینات هوازی بر این بیماری پرداخته اند ولی بین نتایج به دست آمده در این پژوهش ها اختلاف زیادی وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر مروری بر ارتباط بدین تمرینات هوازی و مقاومتی در کنترل دیابت نوع 2 می باشد، روش تحقیق توصیفی می باشد و ابزار گردآوری اطلاعات کتب، مقالات و نشریات معتبر داخلی و خارجی می باشد. نتایج نشان می دهد اثر تمرینات منظم ورزشی به همراه مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی بر مکانیزم دفاع آنتی اکسیدانی در بیماران دیابتی صورت گرفت که نتایج حاصل از این مطالعات نشان دهنده اثر بخشی مضاعف تمرینات منظم ورزشی همراه با مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی بر افزایش کارایی سیستم دفاع آنتی اکسیدانی و کاهش استرس اکسیداتیو مرتبط با دیابت می باشد با توجه به نتایج به دست آمده، از ورزش هوازی و مقاومتی توان به عنوان روشی پیشگیرانه موثر برای جلوگیری از عوارض متعدد بیماری دیابت استفاده کرد، که منطقی به نظر می رسد.

Authors

احمد دیوسالار

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور