اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر خودکارآمدی مادران شهر کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر خودکارآمدی مادران شهر کرمانشاه در سال 1398 می باشد. پژوهش حاضر از روش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران شهر کرمانشاه بود. نمونه به تعداد 30 نفر به روش در دسترس از مادران کودکان شرکت کننده در موسسه خلاقیت انتخاب شد که آزمودنی ها بصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفر آزمایش و کنترل جایگزین شدند. قبل از اجرای متغیر مستقل (واقعیت درمانی گروهی) آزمودنی های انتخاب شده در هر دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس آزمودنی ها با پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران قبل از آموزش جلسات درمانی مورد اندازه گیری قرار گرفتند. و در پایان آموزش (8 هفته) پس از آزمون از هر دو گروه گرفته شد (گروه کنترل هیچ آموزشی داده نشد و پس از 8 هفته پس آزمون گرفته شد) داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد آموزش واقعیت درمانی بر خودکارآمدی مادران کودکان شرکت کننده در موسسه خلاقیت شهر کرمانشاه تاثیر دارد.

Keywords:

واقعیت درمانی , خودکارآمدی , مادران