مدیریت و حکمرانی در اسلام از منظر نهج البلاغه

پژوهش حاضر به بررسی دیدگاه های موجود از مدیریت و حکمرانی از منظر نهج البلاغه می پردازد . حکمرانی در کشورهای در حال توسعه و در راستای استقرار و نهادینه سازی جامعه مدنی از جایگاه ویژه ای برخوردار است . چگونگی دست یافتن به حکومتی که بتواند زمینه ساز توسعه ای عادلانه و مردم سالار باشد با تسلط و اعمال قدرت تفاوت دارد و از نوعی تنظیم گری نشات میگیرد . از دیدگاه ضرورت حکومت دینی جهت اجرای قوانین سیاسی، اجتماعی و قضایی اسلام بدون تشکیل حکومت دینی، ممکن نیست و ,لزوم استمرار حکومت نیز برای جاودانگی احکام دینی و نیازمندی به اجرای قانون و هنجارهای دینی ، ضرورت وجود آن را برای همیشه نتیجه میدهد.نهج البلاغه پس از قرآن کریم گرانقدرترین میراث فرهنگی مسلمانان است که گزیده ای استثنایی از برترین گوهرهای آموزه های امام علی ( ع ) از خطبه ها ، سخنان و سخنرانیها ، نامه ها ، وصیت نامه ها ، دستورالعملها ، سخنان کوتاه و حکمتها می باشد . رویکرد به نهج البلاغه بر اساس روشهای علمی و عاری از تحمیل نظر بر آن روز به روز رونق بیشتری می یابد . امام علی (ع) در نهج البلاغه با تلاش فکری و عملی به بررسی مشکلات و مسائل حکومت پرداخته و شیوه های حکمرانی خوب را عملا در جامعه پیاده میکرد. تا آنجا که در دوران حکومت و حکمرانی ایشان عدل و عدالت برای همه به صورت یکسان برقرار میشد.هدف اصلی این پژوهش پاسخ به این سوال است که یک حکومت خوب چه ویژگیهایی از منظر نهج البلاغه دارد و توصیه ها و دستورات امام علی ( ع ) در رابطه با آن چیست .روش این پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده است و با مراجعه به منابع متعدد و همچنین برخی از یافته های علمی به مدیریت و حمکرانی اسلامی از دیدگاه نهج البلاغه می پردازد .

Keywords:

نهج البلاغه , حکومت , مدیریت اسلامی , امام علی ( ع ) .