نقد و بررسی دیدگاه تربیتی ابن خلدون با نگاه به آیات و روایات

تربیت، معنای ظاهر ساختن، به فعلیت رساندن و پرورش دادن استعدادهای درونی به جهت رسیدن به کمال الهی است. خداوند متعال برای هدایت و سعادت بندگان خویش راه های صحیح تربیت را در آیات از طریق معصومین علیهم السلام (روایات) تبیین نموده است. و از طرفی برخی محققان دارای نظرات که یکی از صاحب نظران مورد توجه جامعه مسلمان عرب است. از آنجا که ابن خلدون خود متدین به دین اسلام و تربیت یافته این مکتب می باشد، لذا این پژوهش بدنبال میزان انطباق آرای وی با آموزه های اسلامی خواهد بود. در نهایت اگر وجه اشتراک و یا افتراقی درآن وجود دارد بیان می گردد. می توان چنین گفت که برخی از مهم ترین وجوه اشتراک آرای تربیتی اسلام و آرای تربیتی ابن خلدون این است که هرانچه که اسلام به عنوان عامل تربیتی بر آن تاکید کرده است عفو و گذشت، جهاد، محبت، اطاعت خدا و.. ابن خلدون نیز به آن ها اشاره دارد. لیکن نکته مهم و وجه افتراق این دودیدگاه در این است که اسلام از بعد معنوی و الهی بیان داشته ولی ابن خلدون فقط به بعد مادی و انسانی آن توجه کرده است بدون اینکه اشاره مستقیمی به آیات و روایات نماید.

Keywords:

اسلام , قرآن , حدیث , تربیت , ابن خلدون