مروری بر فیبرین غنی از پلاکت و کاربرد آن در درمان بیماری ها

دو دهه می گذرد از زمانی که فیبرین غنی از پلاکت (PRF ) ایجاد شد. هدف اصلی، ایجاد روش درمانی با وارد کردن پلاکت غلیظ شده به محل زخم ها با استفاده از ظرفیت طبیعی بدن و بهبود آن ها است. این ماده با جمع آوری فاکتورهای رشدی که به طور طبیعی در خون وجود داشت، حاصل می شد. پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) و پلاکت های غنی از فاکتور رشد(PRGF) تجاری سازی شده بودند؛ اما هردوی آنها حاوی محصولات جانبی غیر طبیعی و ناشناخته بودند که بهبود زخم ها را مهار می کردند. بعدها با حذف ضد انعقاد ها و اصلاح پروتکل های سانتریفیوژ، PRF ها با پتانسیل قابل توجه در بسیاری از زمینه های پزشکی و دندانپزشکی معرفی شدند. بازسازی بافت، شامل جنبه های مختلفی است، نقش کلیدی فیبرین به اندازه آزاد سازی مقدماتی فاکتورهای رشد در دوره زمانی طولانی از PRF است. با اضافه کردن گروهی از سلول ها به پلاکت تغلیظ شده تاثیر قابل توجهی در بازسازی بافت ها والتیام زخم ها مشاهده شد. در ابتدا اصلاحات بیشتر در سرعت و زمان سانتریفیوژ، PRF را بهبود بخشید. محققان تکنیک های جراحی را با درمان مطلوب بیماران به کمک PRF و پیشرفت نتایج کلینیکی بهبود دادند. دراین مقاله، کشف PRF و مطالعات مربوط به اولین کاربرد آن در regenerative medicine و به خصوص بر روی نقش آن در بهبود زخم و فواید آن به نسبت نمونه های قبلی پلاکت تغلیظ شده و افزایش پتانسیل بازسازی آن تمرکز می شود.

Keywords:

فیبرین گلو , پلاسمای غنی از پلاکت , پلاکت های غنی از فاکتور رشد , فیبرین های غنی از پلاکت.