بررسی رابطه فرهنگ سازمانی و بهره وری نیروی انسانی در صنعت بیمه (براساس نظرسنجی از مدیران عالی شرکت های بیمه شهر یزد)

Publish Year: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 315

This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JIRC-22-4_006

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

Abstract:

صنعت بیمه در سطح دنیا یکی از صنایع گسترده، پیچیده و حیاتی است به طوری که در قرن حاضر، فعالیت های اقتصادی به نحوی شکل گرفته که تداوم آن بدون پشتوانه بیمه ای، به سختی امکان پذیر است. از طرف دیگر، منابع انسانی، سرمایه های اصلی و بی بدیل سازمان هستند که موفقیت و بقاء سازمان به آنها بستگی دارد. به همین دلیل، بهره وری منابع انسانی نیز مهم ترین عوامل است که امروزه هدف غایی اکثر سازمان است. بنابراین، هرچه فرهنگ سازمانی، قوی تر و از استحکام بیشتری برخوردار باشد، بهره وری نیروی انسانی نیز افزایش می یابد. علاوه بر این، شکل دهی و هدایت فرهنگ سازمانی، می تواند افزایش بهره وری نیروی انسانی را به دنبال داشته باشد. در این راستا، این مقاله سعی دارد، ارتباط بهره وری نیروی انسانی با فرهنگ سازمانی و ابعاد آن را در بین مدیران عالی شرکت های بیمه شهر یزد مورد بررسی قرار دهد. تحقیق حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است و روش جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای میدانی است. نتایج این تحقیق، دلالت بر آن دارد که بین فرهنگ سازمانی و بهره وری مدیران این شرکت ها و نیز بین ابعاد خلاقیت، حمایت، انسجام و یکپارچگی، کنترل، هویت، سیستم پاداش، سازش با پدیده های تعارض و الگوهای ارتباطی با بهره وری، همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین، یافته های تحقیق حاکی از آن است که فقط بین دو بعد از ابعاد فرهنگ سازمانی، یعنی بعد ریسک پذیری و بعد رهبری با بهره وری نیروی انسانی جامعه مورد مطالعه، معنادار مشاهده نشد؛ لذا، تقویت ابعاد فرهنگ سازمانی، روشی مکمل در ارتقاء بهره وری مدیران است و افزایش بهره وری کل را برای سازمان به ارمغان می آورد. همچنین، در پایان، پیشنهاداتی جهت بهبود فرهنگ سازمیان و بهره وری شرکت های بیمه ارایه گردید تا آنان به ارزیابی سازمان خود بپردازند و شکاف های موجود را بشناسند و برای رفع آنها تلاش کنند.

Keywords:

Authors

غلامرضا بردبار

عضو هییت علمی دانشگاه یزد، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری

حسین منصوری

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، گرایش مالی، دانشگاه یزد، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری

رضا جمالی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی دانشگاه یزد، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری