بررسی نقش میانجی بی تفاوتی سازمانی شغلی و فرسودگی شغلی در رابطه بین فلات زدگی شغلی و بدبینی سازمانی در بین کارکنان زندان مرکزی مشهد

این پژوهش با هدف شناسایی نقش میانجی بی تفاوتی سازمانی و فرسودگی شغلی در رابطه بین فلات زدگی شغلی و بدبینی سازمانی در بین کارکنان زندان مرکزی مشهد انجام شده است. جهت بررسی بی تفاوتی سازمانی از پرسشنامه دانائی فرد ( 1389)، فرسودگی شغلی از پرسشنامه ماسلاچ ( 1200 )، فلات زدگی از پرسشنامه میلیمن ( 1992 )و بدبینی سازمانی از پرسشنامه دین و همکاران ( 1998 ) استفاده شده است. دادههای حاصل از این پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. در سطح توصیفی از آمار جداول و نمودارها و در سطح استنباطی نیز از معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه پرسنل شیفتی رسمی و پیمانی شاغل در زندان مرکزی مشهد در سال 97 بود ، که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 113 نفر به دست آمد. برای تایید روایی محتوی از نظر اساتید خبره و همچنین استفاده از نتایج تحلیل عامل تاییدی استفاده گردید و نتایج حاکی از تایید پرسشنامه بود. برای تایید پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که پایایی در سطح 943 / 0 ، 711 / 0 ، 903 / 0 و 819 / 0 به ترتیب برای بی تفاوتی سازمانی، فرسودگی شغلی، فلات شغلی و بدبینی سازمانی به دست آمد. در بررسی فرضیه های اصلی ، نتایج حاکی از تایید رابطه بین فلات زدگی و بدبینی سازمانی ، همچنین تایید نقش میانجی بی تفاوتی سازمانی در رابطه بین فلات شغلی و بدبینی سازمانی و تایید نقش میانجی فرسودگی شغلی در رابطه بین فلات شغلی و بدبینی سازمانی بود. هنگامی که کارکنان احساس کنند که از سوی سازمان حمایت نشده اند، به احتمال بیشتری باورها و احساسات منفی نسبت به سازمانشان پیدا خواهند کرد و بدبینی سازمانی منجر به پیامدهای مهمی می شود .

Keywords:

بی تفاوتی سازمانی , فرسودگی شغلی , فلات زدگی شغلی , بدبینی سازمانی