مقایسه اضطراب بین تیپ های شخصیتی A و B در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 986

This Paper With 10 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PEHCONF04_001

تاریخ نمایه سازی: 12 اسفند 1398

Abstract:

پیچیدگی جامعه امروز می طلبد که انسان به طور مداوم در مقابل ناملایمات از خود سازگاری نشان دهد. اضطراب یکی از احساسات عاطفی انسان است. اما هنگامی که این احساس شدت می یابد، ممکن است به نتایج نامطلوبی منجرگردد. یکی از بیشترین وقایع تهدید کننده که امروزه موجب کاهش پیشرفت تحصیلی می شود اضطراب است. اما اضطراب زمینه ساز اختلالات متعددی نظیر ترس، وسواس، خودکشی، سوءمصرف مواد، اختلالات شخصیتی، و انواع انحرافات است. اضطراب می تواند آثاری منفی در سرتاسر زندگی فرد بر جای بگذارد و سلامتی روانی کودک را تهدید کند. همچنین این اختلال بر کارآمدی، شکوفایی استعداد، شکل گیری شخصی و هویت اجتماعی او تاثیر سوء می گذارد. افراد واکنش های متفاوتی در مقابله با عوامل اضطراب زا از خود نشان می دهند. یکی از شیوه های بررسی تفاوت رفتاری افراد هنگام قرار گرفتن در محیط های اضطراب زا، مطالعه الگوی رفتاری تیپ A می باشد. افراد تیپ A معمولا عجول، کم حوصله، سختگیر، رقابت جو، برتری طلب، آتشی مزاج، پرخاشگر و کینه جو هستند. تیپ B افرادی صبور، باحوصله و آرام می باشند. بنابراین هدف از انجام این پژوهش مقایسه اضطراب در بین تیپ های شخصیت A و B در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار آماری SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتایج نشان داده شده است از آزمون t استفاده شده است و با توجه به نتایج حاصله از آزمون فوق نتیجه گرفته می شود که مقدار 0.05< 0.06 Sig = بنابراین بین میزان اضطراب در تیپ های شخصیتی A رابطه معنی داری وجود ندارد. به همین دلیل با اطمینان 99 درصد فرضیه تایید می شود و این رابطه معنی دار نمی باشد. همچنین نتایج نشان داد که مقدار 0.05< 0.34 Sig = بنابراین بین میزان اضطراب در تیپ های شخصیتی B رابطه معنی داری وجود ندارد. به همین دلیل با اطمینان 99 درصد فرضیه تایید می شود و این رابطه معنی دار نمی باشد.

Authors

روزبه ترکمان

کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد کرج، واحد علوم و تحقیقات

حسن رفعتی شالدهی

عضو هیئت علمی، گروه روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد کرج، واحد علوم و تحقیقات