اثرات متفاوت رویدادهای عادی و ناشناخته، و در نظر گرفتن آنها در آینده نگاری تکنولوژی

متن اصلی: اگر اتفاقاتی که در زندگی امان می افتد را در یک طبقه بندی به اتفاقات عادی و اتفاقات ناشناخته تقسیم بندی کنیم، شاید با یک نگاه اجمالی به تعداد آنها در زندگی امان بتوان گفت تعداد اتفاقات عادی بسیار بیشتر از اتفاقات ناشناخته است. اتفاقات عادی مانند اینکه صبح فردا به محل کارم می روم و بعد از ظهر بر می گردم و در محل کار فلان کارها را انجام می دهم. با یک تقریبی هم به لحاظ زمان وقوع و هم نوع فعالیت می توان آنها را پیش بینی نمود. با یک نگاه به اتفاقات عادی مشاهده می کنیم که اثر آنها با اینکه تعدادشان بسیار زیاد است، بر زندگی ما کم است. ولی در مقابل، رویدادهای ناشناخته که از نوع دوم هستند و تقریبا وقوع آنها قابل تخمین نیست و تعداد آنها نیز بسیار کم است، در صورت وقوع اثر بسیار بالایی در زندگی ما دارند و باعث تغییرات شگرف مثبت یا منفی خواهند شد. نسیم نیکلاس طالب که در زمینه مسائل تصادفی، احتمالات و عدم قطعیت ها پژوهش می کند، می گوید که انسانها نباید فقط به روندها و اتفاقات تکراری گذشته که در آینده نیز با احتمال بالا اتفاق می افتد فکر کنند و علاوه بر آن باید نیم نگاهی به رویدادهای ناشناخته با احتمال کم بیاندازند. رویدادهایی که چنانچه اتفاق بیافتند، با وجود تکرار بسیار کم، تاثیر شگرف مثبت یا منفی بر زندگی ما خواهند داشت.

*** این رویدادها با احتمال وقوع پایین و اثرات شگرف که معمولا نمی توانیم آنها را قبل از وقوع تشخیص دهیم، نشان می دهند که:

1. یا دانش گذشته ما سست است و قابلیت اتکا ندارد!

2. یا نحوه آموختن ما از دانش گذشته دارای نقص است!

3. یا نحوه استفاده ما از دانش گذشته اشتباه است!

4. یا تعصب بیش از اندازه نسبت به دانش قبلی داریم و نباید به آن اتکا کنیم. بطوریکه شاید گذشته از آینده منفک است!

5. یا شاید هم اشتباهات ما ترکیبی از موارد فوق باشد!

نتیجه گیری: چنانچه هر کدام از موارد فوق در خصوص ما صدق می کند، شاید بهتر باشد راه حلی برای بهبود آنها بیاندیشیم که دچار شوک ناشی از وقوع این رویدادهای با احتمال کم و تاثیر شگرف منفی نشویم. لازم بذکر است که در روش آینده نگاری تکنولوژی، شناسایی این سیگنال های ضعیف با اثرات زیاد در آینده، یکی از گامهای این روش است و محققین این حوزه، معمولا علاوه بر بررسی روندهای گذشته، در واقع این سیگنال های ضعیف را نیز در فرآیند پیش بینی تکنولوژی در نظر می گیرند که اعتبار پیش بینی اشان بالاتر برود. شناسایی این سیگنال های ضعیف را آنسوف (Ansoff) مطرح نمود. ایشان که در زمینه مدیریت استراتژیک تحقیق می نمود، اعتقاد داشت که فرآیند برنامه ریزی استراتژیک روندهای گذشته را شناسایی می نماید، ولی نمی تواند که شگفتی ها یا سیگنال های ناشناخته را شناسایی نماید. برای همین است که آینده پژوهان در فرآیند خود این سیگنال های شگفتی یا همان اتفاقات ناشناخته را در نظر می گیرند تا دچار شوک ناشی از رخ دادن آنها نشوند. 

نظر شما خواننده محترم چیست؟

نویسنده : حمید حنیفی / پژوهشگر حوزه مدیریت تکنولوژی