برنامه ریزی سناریویی فازی چیست؟

یکی از مشکلاتی که باعث ایجاد عدم قطعیت در اجرای خیلی از برنامه ریزی های کلان می شود را می توان برنامه ریزی های احتمالی بر اساس سناریو ریزی های احتمالی دانست. اگرچه همین روش برنامه ریزی نیز به خاطر نبود شناخت برنامه ریزان در کشور انجام نمی گیرد، اما لازم است به برنامه ریزی پویا تری با عنوان "برنامه ریزی سناریویی فازی" اشاره کنم.

من "دکتر احمد محمدیان" مبدع "برنامه ریزی سناریویی فازی" یا همان "Fuzzy scenario planning" هستم.

برنامه ریزی سناریویی فازی به زبان ساده زیر مجموعه ای از برنامه ریزی استراتژیک می باشد که فازی بودن جای خود را به احتمالی بودن تغییر داده و هوشمندی برنامه را افزایش داده است.این سبک برنامه ریزی، سناریوهای احتمالی را به سناریوهای فازی تغییر داده و با استفاده از هوش مصنوعی راهکارها را برای ثابت ماندن برنامه روی ریل را برقرار میکند(احمد محمدیان،1402).

برنامه ریزی استراتژیک سناریویی فازی به برنامه ریزان این فرصت را می دهد که برنامه ی آن ها رفتاری پویاتر از خود نشان دهد و با بهره گیری از هوش مصنوعی مانایی یا پایداری و روایی بودن آن در یک سری زمانی برقرار گردد(احمد محمدیان،1402).

سناریوریزی فازی در واقع با کمک از تفکر سیستمی و تلاش برای نگاه جزئی تر به تفکرات سیستمی برنامه به سناریوها، آن ها را امتیاز بندی و طبقه بندی می کند و به استراتژی، پویایی و مانایی می بخشد(احمد محمدیان،1402).

به طور مثال وقتی ما در سناریو ریزی های آینده بحث افزایش قیمت دلار را مطرح می کنیم و می خواهیم احتمال اتفاق را با معیار 0 یا 1 اندازه گیری کنیم و بگوییم اگر شرط یک برقرار شد چه کنیم و اگر نشد چه کنیم از سناریوریزی های احتمالی سابق استفاده می کنیم، حال اگر قیمت دلار در برنامه ما در 3 ماه اول سال 35% افزایش یافت و در سه ماهه دوم سال 15% کاهش یافت و به ناگاه در یک هفته 10% افزایش داشت باید از روش "برنامه ریزی سناریویی فازی" یا همان "Fuzzy scenario planning" استفاده کرده و با فاز بندی های مختلفی که در برنامه ایجاد می کنیم ، برنامه ای (با بهره گیری از هوش مصنوعی و تحولات جهانی) برای مقابله با عدم قطعیت و ساختن آینده به جای پیش بینی کردن آن محقق می کنیم(احمد محمدیان،1402).