پتانسیل سنجی توسعه کشت دانه های روغنی در استان قزوین با روش محاسبه شاخص ترکیبی

این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی میباشد داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع آوری شده اند. جامعه آماری این مطالعه را کلیه کشاورزان دانه روغنی کار استان قزوین تشکیل میدهند که جمعا 378 نفرمیباشند ، حجم نمونه با استفاده ازجدول مورگان 169 نفر محاسبه شد که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب از بین شهرستانهای استان قزوین انتخاب گردیدند. برای اطمینان از روایی ابزار تحقیق از تکنیک روایی محتوا و جهت برآورد پایایی پرسشنامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که پس از چند مرحله پالایش و تحلیل گویه ها، مقدار آلفا معادل 0/89 حاصل شد. پس از تکمیل پرسشنامه ها و گردآوری داده ها از نرم افزار spss13 برای تحلیل داده ها بهره گرفته شد. نتایج شاخص های امکان توسعه کشت دانه های روغنی در پنج شهرستان نشان داد، شهرستان آبیک با ( CI= 10/30) بیشترین امکان را از نظر کشت و توسعه دانه های روغنی دارا میباشد و بعد از آن شهرستان قزوین با CI= 9/44 و در مرحله بعدی شهرستانهای بوئین زهرا CI= 9/36 ، الوند CI= 8/48 و در نهایت شهرستان تاکستان کمترین امکان توسعه کشت ( CI= 8/45) را در بین سایر شهرستان ها دارا می باشند.

Keywords:

توسعه کشاورزی , پتانسیل سنجی , مدیریت مزرعه , دانه های روغنی.