تاثیر استفاده از زئولیت جهت بالا بردن راندمان حوضچه های تبخیری ومقایسه آن با دیگر روش های ابتکاری

امروزه زه آب های کشاورزی در جنوب استان خوزستان عمدتا شور میباشند و تخلیه این زه آب ها به رودخانه کارون به دلیل بر هم زدن اکوسیستم رودخانه با محدودیت های زیست محیطی روبه رو است. لذا باید گزینه های جایگزین دفع زه آب و یا استفاده مجدد از آن به جای تخلیه زه آب ها به رودخانه مورد ارزیابی دقیق قرار گیرد. بنابراین یکی از چالش های زیست محیطی، دفع زه آب های آلوده و جلوگیری از تخلیه آن به جریان های طبیعی و آلوده نمودن آنهاست. راهکارهای متنوعی برای دفع زه آب های آلوده وجود دارد، یکی از راهکارهای مورد استفاده در کشورهای پیشرفته استفاده از حوضچه های تبخیری میباشد. حوضچه های تبخیری سازه های مهندسی هستند که مهمترین مولفه جریان خروجی از آنها، تبخیر است. از آنجا که احداث حوضچه ها مستلزم اشغال فضای زیادی است، افزایش راندمان این سازه ها و در نتیجه کاهش سطح اشغال شده با استفاده از افزایش پتانسیل تبخیر از موضوعات مورد علاقه محققین در این زمینه میباشد. آنچه که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته، روشی ابتکاری برای ذخیره انرژی خورشیدی با استفاده از زئولیت و استفاده از این انرژی در حوضچه های تبخیری برای افزایش مقدار تبخیر و در نتیجه بالابردن راندمان این سازه است. تاکنون روشهای متفاوتی توسط محققین مختلف جهت افزایش پتانسیل تبخیر از حوضچه ها ارائه شده است. هر کدام از این روشها مزایا و معایبی دارند. در این پژوهش روش ارائه شده توسط محقق با روش های ارائه شده توسط محقیقین دیگر مورد مقایسه قرار گرفته است. در نهایت میتوان گفت کاربرد عملی هر کدام از روشهای افزایش راندمان حوضچه تبخیری و استفاده از آنها نیازمند بررسی های دقیق اقتصادی و اقلیمی منطقه مورد استفاده و همچنین بررسی جوانب و مزایا و معایب روش انتخاب شده است.

Keywords:

حوضچه های تبخیری , دفع زه آب , تبخیر , زئولیت