آشتی دوباره انسان و طبیعت معماری پایدار رویکردی نو در طراحی آپارتمان مسکونی با هدف افزایش ارتباط با فضای سبز

دغدغه های زندگی شهرنشینی و به دنبال آن آپارتمان نشینی، سبب فاصله افتادن بین طبیعت و انسان ها شده است. در صورتی که فطرت انسان ها با طبیعت عجین بوده و این عدم ارتباط با طبیعت مشکلات روانی و جسمی فراوانی را برای انسان ها، سبب گردیده است. هدف از پژوهش حاضر پیشنهاد راهکارهای طراحی جهت ارتباط آپارتمان های مسکونی با طبیعت (فضای سبز) می باشد. بدین منظور از روش تحلیلی توصیفی، با ابزار تحلیل گرافیکی استفاده شد. بدین ترتیب که پس از مطالعه تاثیرات فضای سبز بر انسان، راهکارهایی برای طراحی آپارتمان ها (فرم غالب مسکن های شهری) با هدف افزایش حضور فضای سبز در آپارتمان ها تبیین شد. از نتایج پژوهش، راهکارهایی در طراحی معماری می باشد که به طراحی و بازطراحی انواع فضاهای باز و نیمه باز و کیفیت بخشیدن به این فضاها و توجه به عوامل طبیعی اطراف سایت، منجر می شود. با توجه به تاثیرات مثبت ارتباط با طبیعت بر انسان؛ امید است که در آینده بهره مندی از طبیعت و فضای سبز در طراحی ها به عنوان یکی از اصول طراحی فضای معماری بیش از پیش مدنظر طراحان قرار گیرد.

Keywords:

آپارتمان , فضای سبز , طبیعت , سلامت روانی , راهکارهای طراحی