رابطه رگه های شخصیت بهبود یافتگان (گروه یاور) و بهبود نایافتگان (گروه در حال بهبود) اعتیاد در مرکز TC به کمک آزمون TCI

پژوهش حاضر با هدف بررسی بهبود یافتگان (گروه یاور) و بهبود نایافتگان (گروه در حال بهبود) اعتیاد است.روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات علی مقایسه ای است. در این پژوهش 55 نفر از معتادان به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده اند که 35 نفر بهبود یافتگان (گروه یاور) و 20 نفر گروه بهبود نایافته (در حال بهبود) را تشکیل می دهد،اطلاعات به روش تحلیل مولفه های اصلی و تی تست مستقل و استفاده از پرسشنامه سرشت و منش کلونینجر گردآوری شد وداده ها به کمک روش های آمای تجزیه و تحلیل شد و با استفاده از آزمون T-TEST و عامل فاکتوری و آزمون T دو نمونهبدست آمد. یافته ها : نتایج پژوهش فوق نشان داد با توجه به اینکه P =0/05 و مقدار آماره T بیشتر از 1/96می باشد وجود رابطه معنی داری بین رگه های شخصیت بهبود یافتگان و بهبود نایافتگان تایید می شود به علاوه بررسی بار عاملی رگه ها نشانداد که بیشترین تاثیر در بهبود یافتگی و ترک اعتیاد را به ترتیب رگه های پشتکار پاداش وابستگی، همکاری، خود راهبریدارند. با توجه به یافته های پژوهش برخی از ابعاد شخصیت در بهبود یافتگی یا بهبود نایافتگی موثر است و تعداد کمی از گروهدر حال بهبود می توانند به مرحله یافتگی و ترک اعتیاد برسند.

Keywords:

رگه های شخصیتی , اعتیاد , سرشت و منش , بهبود یافتگان , بهبود نایافتگان