کاربرد رویکردهای سیستمی در عصر آنتروپوسن: مدل سازی سیستم های اجتماعی-بوم شناختی در حل بحران آب

بحران آب یکی از مهمترین مشکلات جهان به ویژه در خاورمیانه و شمال آفریقا بوده و بیش از آنکه ناشی از تغییرات اقلیمی و خشکسالیها باشد، ناشی از فعالیتهای انسانی است. بنابراین برای حل معضلات بحران آب در این عصر انسانی یا آنتروپوسن، تحلیل روابط انسان و طبیعت، ضروری ا ست. با توجه به پیچیدگی ذاتی اقت صادی، اجتماعی و زیست محیطی آب و نیز چندبعدی و پیچیده بودن روابط انسان و محیط زیست، هیچ رشته ای به تنهایی نمیتواند این روابط را به صورت جامع درک کند. بنابراین لازم است که یک دیدگاه سیستمی را برای بررسی جامعه انسانی و طبیعت به کار گرفت. این تحقیق با استفاده از روش مروری و تحلیلی به بررسی کاربرد رویکردهای سیستمی در عصر آنتروپوسن پرداخته و سیستمهای اجتماعی-بوم شناختی و چالشهای مدلسازی آنها را به منظور حل معضلات بحران آب، مورد برر سی قرار میدهد. همچنین به منظور درک این سی ستمها، سه نمونه از مدلهای سیستمهای اجتماعی-بوم شناختی ارائه و بررسی میگردد. مدلها راهی هستند که برای پیش بینی دامنه رفتار احتمالی سیستمهای پیچیده از آن استفاده میشود. در شروع تحلیل سیستمهای اجتماعی-بوم شناختی از دیدگاه سیستمی، باید معانی مفاهیمی مانند طبیعت و جامعه در ابتدا دقیقا مشخص شود و تعاریف روشنی از مرزهای سیستم، عناصر و روابط آنها ارائه گردد. توسعه تکنیکهای مدلسازی تلفیقی و کمی از سیستم های اجتماعی-بوم شناختی باید هدفی کلیدی در بوم شنا سی انسانی با شد اما این مو ضوع چالشهای نظری، روش شناختی و عملی قابل توجهی نیز به همراه دارد.

Keywords:

بحران آب , تفکر سیستمی , سیستمهای اجتماعی-بوم شناختی , مدلسازی , روابط انسان و طبیعت.