مقایسه آراء علامه طباطبایی و کی پرکگورد در عقل گرایی و ایمان گرایی

انسان موجودی ممتاز در میان مخلوقات است که دارای قوه ی تعلق و اختیار است. انسان شناسی یکی از مهم ترین دانشهای الهی و بشری است که در حوزه معارف بشری و دینی تاثیر به سزایی دارد. اصالت عقل به معنای تکیه بر اصول عقلی و منطقی در اندیشه، رفتار و گفتار است. اصطلاح عقل گرایی در الاهیات مسیحی ، در برابر ایمان گرایی قرار دارد. در دیدگاه های مختلف شامل عقل گرایی افراطی و عقل گرایی انتقادی است. علامه طباطبایی از فیلسوفان عقل گرایی انتقادی به شمار می رود در صورتیکه سورن کی برکگورد مسیحی فیلسوفی ایمان گرا است و به شدت با ارتباط ساحت عقل و ایمان مخالف است. ایمان و عقلانیت دو روش باور هستند که در درجات مختلف تعارض یا سازگاری با هم قرار دارند. عقلانیت باوری مبتنی بر عقل یا شواهد است. ایمان باوری مبتنی بر الهام، وحی، یا اقتدار است. رابطه ی عقل و ایمان از مباحث مورد علاقه ی فیلسوفان بزرگ بوده است. در این مقاله به روش توصیفی مشخص می شود که آیا عقل و دین دو ساحت جدا از هم هستند و مخالف یکدیگرند یا بالعکس

Keywords:

عقل گرایی , ایمان گرایی , علامه طباطبایی , کی پرکگور