ضرورت گذار از رویکرد واکنشی به رویکرد فوق فعال در مواجهه با سیل، با تکیه بر آینده نگاری استراتژیک

سیل مخاطره ای محیطی است. عامل اصلی سیل میزان بارش است. اگر مدت زمان بارش باران زیاد باشد و در عین حال باران با شدت ببارد پدیده ای بنام سیل به وجود می آید. ساختار زمین (پستی و بلندی های زمین) نقش برجسته ای در وقوع و شدت سیلاب دارد. به وجود آوردن هر گونه تغییری در ساختار زمین می تواند در کم و کیف سیل اثرگذار باشد. سیل در اکثر موارد با غافل گیری همراه است و از این روی سازمان ها و مدیران درمواجهه با آن رویکردی واکنشی و اغلب شتابزده دارند که این موضوع باعث افزایش هزینه و ناکارآمدی استراتژی ها و تصمیم ها می شود. بنابرین مدیریت این مخاطره محیطی به یک چالش مهم مدیریتی تبدیل شده است. آینده پژوهی و آینده نگاری استراتژیک رویکردی نوین در پارادایم های مدیریتی و تصمیم گیری است که مواجهه واکنشی را به مواجهه فوق فعال تغییر می دهد و پارادایم های ذهنی مدیران و تصمیم گیران را تغییر می دهد. در این مقاله با روش چرخ آینده ها و با تکیه بر تکنیک ذهن انگیزی پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت سیل فروردین ماه 1398 کشف و با استفاده از چارچوب آینده نگاری استراتژیک هاینز و بیشاپ، مواجهه فوق فعال با سیل اخیر و سیل های آتی تبیین خواهد شد تا مدیران در رخدادهای آتی از حالت انفعالی به حالت فعال در آیند

Keywords:

سیل , مدیریت سیلاب , آینده پژوهی , چرخ آینده ها , آینده نگاری استراتژیک.