مروری بر ویژگی و معماریهای شبکه های نوری چند مسیره

رشد سریع ارتباطات بین المللی و تقاضای پهنای باند سبک زندگی ما را بطور چشمگیری تغییر داده است. این تغییرات سالیانه مارا به رشد وسیع5ی در پهنای باند ارتباطات هدایت می کند. پیدایش تکنولوژی DWDM به ارائه دهندگان سرویس های پهن باند کمک کرد تا افزایش ترافیک کاربران را مدیریت کنند. سیستمهای دیجیتال PDH با ظرفیت ، 140Mb/s (معادل 1920 کانال تلفنی) در دهه 1970 تا 1990 تولید، نصب و در شبکه ارتباطات راه دور بطور گسترده ای مورد بهره برداری قرار میگرفتند. از دهه 1980 به بعد سیستم های دیجیتال با استفاده از تکنولوژی SDH ، معرفی گردید. یکی از محاسن SDH این است که می توان انواع ترافیک ها از جمله سیگنالهای PDH ، ATM ، اترنت و غیره را در داخل فریم استاندارد SDH نگاشت و انتقال داد ولی با افزایش شدید نیازپهنای باند بالا و نیز لزوم استفاده از فیبر نوری برای ارتباطات نقطه به چند نقطه (همانند چیزی که در ارتباطات درون شهری نیاز است) کاربرد خود را از دست داد. با معرفی سیستم های سلسله مراتبی دیجیتال همزمان( (SDH در اوایل دهد 90 میلادی, بسیاری از کاستی های سیستم قبلی بر طرف گردید. در این سیستم یک نرخ بیت پایه (155 Mb/s) برای انتقال اطلاعات در نظر گرفته میشود. استاندارد به گونه ای طراحی شده است که نرخ بیتهای بالاتر به صورت مضربی از 4 برابر این نرخ بیت پایه ساخته میشوند.

Keywords:

انواع شبکه نوری , ارتباط نوری چند مسیره , ظرفیت نوری , معماری بدون شبکه.