اثربخشی مداخله ی درمانی عقلانی هیجانی بر شیوه های فرزندپروری والدین در کاهش اختلال خلقی گوشه گیری دانش آموزان دختر کم توان ذهنی، آموزشگاه استثنایی مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان عقلانی هیجانی بر شیوه های فرزندپروری والدین در کاهش اختلال خلقی گوشه گیری دانش آموزان دختر کم توان ذهنی انجام پذیرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر کم توان ذهنی 10-14 مقطع ابتدایی آموزشگاه استثنایی تاجیک 2 در شهرستان نسیم شهر از توابع شهر تهران در سال تحصیلی92-93 بود که بصورت نمونه گیری دردسترس، 30 نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال خلقی گوشه گیری انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بود از سیاهه رفتاری کودک CBCL که شامل 113ماده و شیوه های فرزند پروری بامریند شامل 30 ماده که توسط والدین پاسخ داده شد .از بین والدین به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش- کنترل (هر گروه 15 نفر) در یک طرح آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل جایگزین شدند و روش درمانی عقلانی- عاطفی- رفتاری الیس بر روی گروه آزمایش در 8 جلسه اجرا گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که درمان عقلانی هیجانی در پس آزمون باعث افزایش نمرات سبک مقتدرانه شده است. همچنین درمان عقلانی هیجانی سبک سهل گیرانه و مستبدانه را در والدین کاهش داده است. از سوی دیگر بر اساس این یافته ها میتوان گفت گروه درمانی عقلانی هیجانی در پس آزمون باعث کاهش نمرات اختلال خلقی گوشه گیری شده است.

Keywords:

درمان عقلانی هیجانی , شیوه های فرزندپروری , گوشه گیری , کم توان ذهنی.