بررسی معناشناختی تطبیقی زبان فارسی با زبان انگلیسی کانادایی در پایه ششم از منظر روانشناسی گفتمانی با تاکید بر پرورش خلاقیت

روانشناسی گفتمانی، هر نوع روابط اجتماعی، از جمله آموزش را، به سان گنجینه تفسیری فضای فرهنگی اجتماعی و کلا هویت فردی و جمعی می داند، که سازنده سازو کارهای آن جامعه بوده و متقابلا متاثر از آن، تحول می یابد. این چرخه مانند سیستمی پویا، منجر به سطوح تمدنی مختلف می شود. معطوف به این نظریه، پژوهش به بررسی معناشناختی تطبیقی اهداف و محتوای کلی در آموزش زبان رسمی خاصه پایه ششم از منظر روانشناسی گفتمانی، با تاکید بر پرورش استعداد خلاقیت پرداخته است. نوع پژوهش کیفی است که با روش محتوا سنجی تطبیقی مقایسه ای و تحلیلی تفسیری، و حسب معیارهای روانشناسی گفتمانی صورت پذیرفته است. ابزار و منبع اطلاعات، نوع مدیریت، سرفل های کلی و مقطعی آموزش و پرورش دو کشور بوده که از نظر تطابق هدف و محتوا و معطوف به هدف بودن، معارض یا موافق خلاقیت بودن، ارزیابی شده اند. نتایج حاکی است که در مقولات هدف گذاری، معطوف به هدف بودن و جهت دهی برنامه های درسی، دو کشور مطابقت بالایی دارند. اما در باب هدف نهایی، محتوا و جهت هدف گذاری اختلاف آشکار دارند. این تفاوت ها در ایران بیشتر سمت و سوی پذیرشی، تفکر همگرا با جهت دهی به سوی معیارهای مشخص می باشد. و شکوفایی و خلاقیت دانش آموزان بسیار کمتر از کانادا مورد توجه است. ضمن این که دوگانگی و پارادوکس دراهداف اموزشی ایران، در پرورش استعداد خلاقیت بیشتر می باشد، امری که در برنامه درسی کانادا کمتر به چشم می خورد. پیشنهاد نتایج نهایی پژوهش: برنامه ریزی و هدف گذاری یکپارچه و همسویی بیشتر با پرورش توانایی بالقوه خلاقیت به عنوان یکی از گفتمان های اصلی توسعه و پیشرفت در ایران می باشد.

Keywords:

روانشناسی گفتمانی , زبان , ایران , کانادا , خلاقیت