میزان موفقیت آموزش های الکترونیکی در دانشگاه های ایران

در سال هاي اخیر با توجه به رشد روزافزون و وسعت تغییر روش هاي آموزشی، سازگار کردن بستر یادگیري با تمامی جنبه هاي نیاز یادگیرنده، در کانون توجه متخصصان آموزش قرار گرفته است، چرا که محیط مجازي به سبب ساختار خود می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیري را تقویت و یا تضعیف کند. این مقاله ضمن معرفی دانشگاه هاي مجازي به میزان موفقیت آنها پرداخته است. عوامل موفقیت با استفاده از پژوهش هاي پیشین و متناسب با ساختار آموزشی دانشگاه ها در این مقاله عبارتند از یادگیرنده، یاددهنده، مدیریت، محتواي آموزشی، امکانات مورد نیاز و قوانین و مقررات. میزان تأثیر هر یک از این شش عامل از دیدگاه دانشجویان با استفاده از پرسشنامه 39 سؤالی و با استفاده از طیف لیکرت در بازه زمانی بهمن 97 تا اواخر شهریور 98 مورد بررسی قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شده و نتایج حاصل از آن بیانگر اهمیت بالاي محتواي آموزشی در پژوهش بوده است، اولویت بندي میزان تأثیر عوامل مورد بررسی در آموزش الکترونیکی به ترتیب عبارتند از: محتواي آموزشی، یاددهنده، یادگیرنده، مدیریت، قوانین و مقررات و امکانات مورد نیاز می باشد

Keywords:

یادگیری الکترونیکی , آموزش و یادگیری الکترونیکی (مجازی) , دانشگاه مجازی , محتوای آموزشی.