مطالعه تطبیقی نقش هوش مصنوعی ( حق نمایندگی در انعقاد قراردادهای الکترونیکی

با گسترش فناوری های نوین ارتباطی، مسائل حقوقی فراوانی مطرح شده است. در گستره قراردادها این تأثیر قابل توجه بوده و موجب آن شده است که نحوه اعمال برخی از مباحث حقوق قراردادها در گستره فضای مجازی مورد مطالعه واقع شود. حقوق نمایندگی ( هوش مصنوعی)، یکی از این مباحث است که مقاله حاضر قواعد آن را در گستره قراردادهای الکترونیکی مطرح می کند و به تحليل نقش حقوقی هوش مصنوعی، که از آن به نمایندگی الکترونیکی یاد می شود، در فرآیند انعقاد قراردادهای الکترونیکی از طریق وب سایت های تعاملی می پردازد و به این سؤال پاسخ می دهد که آیا نماینده الکترونیکی صرفا یک ابزار ارتباطی بین متعاملين است یا خود دارای شخصیت حقوقی مستقل است یا حتی عنوان و جایگاه دیگری در فرآیند دارد. در این راستا، قانون تجارت الکترونیکی ایران مصوب ۱۳۸۲ و نظریه های مختلف برای تحلیل جایگاه حقوقی نماینده الکترونیکی با نگاهی تطبیقی مورد مطالعه و تحليل قرار می گیرد.

Keywords:

هوش مصنوعی , قرارداد , حقوق , تجارت الکترونیکی.