ارزیابی میزان دسترس پذیری دانش آموزان به آموزش مجازی و میزان اثر بخشی سیستم و فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد

این تحقیق به منظور ارزیابي میزان دسترس پذیری دانش آموزان به آموزش مجازی در دوره تعطیلي مدارس ناشي از شیوع کرونای 2020 و میزان اثر بخشي سیستم و فناوری اطلاعاتي در سال 99-1398 به روش توصیفي- پیمایشي انجام شده است. جامعۀ آماری شامل مدارس مقاطع مختلف مناطق استان بودند و به روش نمونه گیری تصادفي ساده چند مرحله ای تعداد 150 آموزشگاه انتخاب نهایي بودند. برای گردآوری اطلاعات از روش های متعدد پرسشنامه، اکتشافي، مطالعه اسناد و مدارک استفاده گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS21 و رسم نمودارها با Excel انجام شد. نتایج نشان داد که اغلب دانش آموزان استان از روش مجازی آموزش رسانه ملي استفاده کرده اند. اقبال عمومي از آموزش مجازی پیام رسان ها به ویژه پلتفرم شاد ضعیف بوده و هزینۀ های آموزش مجازی به دلیل عدم وجود زیر ساخت های مناسب بیشتر از آموزش حضوری بوده است. عدم بازپخش برنامه های آموزشي رسانه ملي، نبود تعامل، تحمل ناپذیری آموزش الكترونیكي، دسترسي سخت به روش های آموزش مجازی به دلیل نبود زیرساختارهای سیستمي و عدم امكان سنجي، عدم تشریک مساعي، عدم تعامل و عدم پشتیباني عوامل مهم موثر بر عدم اثربخشي آموزش های مجازی بر اساس مدل پاتریک بوده است.

Keywords:

اثر بخشی , آموزش مجازی , دسترس پذیری , اینترنت , پلتفرم