منابع معرفت در تربیت دینی سعدی

معرفت، نقش بسزايي در حيات و كمال انسان ها دارد و تنها راه سعادت بشری در اين راستا در گرو برخورداری از آموزه های وحياني است. سعدی، اديب فرزانه، آثار خويش را به آيات قرآني و روايات ديني، آراسته و باب معرفت شناسي را بر جويندگان حقيقت گشوده است. هدف اين پژوهش، استنباط مباني معرفت شناسي سعدی از ديدگاه قرآني با نظر به منابع، ابزار و برخي موانع معرفت است. اين پژوهش از نوع نظری يا ديدمانيک يا كتابخانه ای مي باشد كه با روش توصيفي- تحليلي صورت گرفته است. نتايج پژوهش مبيّن آن است كه از ديدگاه سعدی هدف معرفت شناسي، منطبق بر آموزه های وحياني، قرب الهي است و انسان توسط ابزارهای معرفتي حواس، عقل، قلب با سلاح تزكيه و پاكسازی درون و زدودن موانع معرفتي قادر به دريافت بصيرت و درک حقايقي از منابع معرفتي خواهد بود. نخستين منبع الهام بخش آثار ادبي سعدی، قرآن مجيد است كه به اعتقاد وی مهمترين منبع معرفت در روشنگری انسان ها جهت استفاده از منابع آفاقي و انفسي است. با چنين نگرشي، تاريخ، نماد تحوّل و تکامل انسان ها جهت عبرت آموزی و اصلاح رفتار انسان ها، طبيعت، نماد آيت الهي، رستاخيز، زيبايي، ملکي و ملکوتي بودن، عامل شکوفايي اخلاق و معرفت نفس، نماد خودشناسي جهت نيل به معرفت الهي است.

Keywords:

معرفت , معرفت شناسی , قرآن , سعدی , تربیت دینی